პრინცესა რომის ბაჭია

ერთ სოფელში ცხოვრობდა პატარა ბაჭია, რომელიც ძალიან მსუნაგი იყო. კომბოსტოსა და სტაფილოსთვის ბოსტანში გადაძვრა, ბოსტნეული დაღრნა და გასუქდა, ისე გასუქდა, რომ ღობეში უკან ვეღარ გამოეტია: თავი ეტეოდა, მუცელი კი ვერაფრით გაკვეხა. იდარდა პატარა ბაჭიამ, დიასახლისი რომ წაასწრებდა და დაკლავდა. ო, როგორ იდარდა. ბევრი ეწვალა, როგორ–ღა არ მიუდგა, თუმცა მუცელი კომბოსტოსავით გაბერვოდა. სად იყო და სად არა, დედა დაინახა, ფათხა–ფუთხით  მისკენ რომ მორბოდა, შეუმჩნევია შვილის არ ყოფნა და მოიწყინა. საშველად ღობეში თვითონაც გადაძვრა, უკნიდან ზურგით მიაწვა და გამოაძვრინა. ამ ზღაპარს ორი დასასრული ჰქონდა: დედა ღობის იქითა მხარეს რჩება და კლავენ, – მაგრამ ეს ვარიანტი მარტო ერთხელ გავიგე, ისე კი ბედნიერი დასასრული აქვს.

პატარა რომ ვიყავი, ბაჭიაზე ზღაპარს მამა მიყვებოდა ხოლმე. იცოდა, მამიკოს გოგო რომ უფრო ვიყავი და ცდილობდა დედა შემეყვარა.  როცა ეგონა, რომ მეძინა, დედა მამას ეფერებოდა და ეუბნებოდა: – აღარ ვიცი როგორ დავიმეგობრო, – ამაზე კი მამა ეუბნებოდა: – აცალე, – მერე ჩემთან მოდიოდა, მე კისერს დაბლა გადავწევდი, – ძველი ჩვევაა დღემდე გამოყოლილი და მიღუტუნებდა. მერე მუცელზე შემისვამდა, საოცარია, მაშინ მუცელზე ვეტეოდი. მე კი ვითომ ვერ ვხვდებოდი რატომ მოვიდა: – მამა, ის ზღაპარი მომიყევი რა შენ რომ გამოიგონე! – სულ მგონია რომ გამოიგონა. ტელევიზორში მაშინ მულტსერიალი გადიოდა და თავის პრინცესა რომს მეძახდა. მაფიცებდა, რომ სიგარეტს არ მოვწევდი და არასდროს გავთხოვდებოდი.

ამჯერად, აღარ გავათენებ ღამეს, რომ ვიგრძნო, ყოველდღიურად როგორ მეზრდება ხერხემალი და სიმაღლეში ისე გავიწევი, რომ საბნიდან ფეხებს გამოვყოფდი, თავს კი საწოლის კიდეს მივარტყამდი. ამჯერად, მამაზე მეტად დედა უფრო მიყვარს და არც საიუბილეო გეგმებისთვის მიმიღწევია: ისევ არასდროს გამიბერავს კევი, არც ბუშტი გამიბერავს, არც მეგობრებთან მიჩხუბია როდისმე, არც არასდროს ჩამოვსულვარ გაჩერებაზე “ელ–დეპო”, არ მომიწევია და არც ლუდი დამილევია. არც კი ვიცი შემდეგ იუბილემდე ამდენს თუ მოვასწრებ. მაგრამ რაღაცა მაინც შეიცვალა.

გამთენიისას სარკეს მივუვარდები, რომელიც თვალებს არ დაუჯერებს როგორ გავიზარდე: სამ დღეში ჩემი დაბადების დღეა. საიუბილეო სანთლების ნაცვლად სამსახურში გავიქცევი და იქიდან შუა ღამეს მოვალ, თუმცა თვალსისხლიანი, ღობეში გაკვეხილი ბაჭიასავით დაქანცული თვალები მექნება, მაგრამ სარკეს მაინც გაუკვირდება და თვალებს არ დაუჯერებს, იტყვის: ერთ ღამეში აუყრია ტანი.