სახლი, სადაც ჯერ მხოლოდ ჯაკუზი და წიგნები მაქვს, გარედან ღია რუხი ფერისაა. ათობით მსგავსი სხვა ურბანული კორპუსებისა იმ სივრცეში, ნისლების ჩამოწოლისას ფანჯრები ფერმკრთალდება და შეიძლება ტეხილი სახურავების ან ჭიაყელასავით დაკლაკნილობის გამო ციხე-სიმაგრეებად მეჩვენება. აი, ობიექტივს რომ განვაახლებ, აუცილებლად გადავუღებ მშრალი რეალობის შიშით, მანამდე კი, მეგონოს ჩემი ცარიელი სახლი ცხრა გალავნის იქითა მდგარი.
საღამოობით შეიძლება სახლამდე მისასვლელი გზა ამერიოს და ლაბირინთების თაგვივით ნესტისგან სველი ფეხსაცმელებით გეომეტრიული ფიგურები ვხაზო. მაგრამ მე ელჯერნონი არა ვარ, სახლში მოგულებულ ყველთან მიღწევისთვის ყვავილები ვითხოვო. ამიტომ ცარიელ, უნივთებო და უადამიანო ბინაში, ცხელ წყალში მინერალების ჩაყრით აბაზანას მოვიმზადებ და ყუთობით წიგნებს მოვიმარაგებ სხვა ქალაქურ ამბებზე, ციხე-სიმაგრეებზე.
ახალ სახლში გადაბარგება, პირველ რიგში, აწმყოსა და მომავლის ანალიზია: მოვიწონო რა პარკირების ადგილი, ტრანსპორტის დაშორების მანძილი სახლამდე თუ საინტერიერო ფართობი, საზამთროდ სავარაუდო მოყინვის ველი განვსაზღვრო, რამდენად საშიშია დაღმართი ან კიბე, სადაც ყოველდღიურად მომიწევს მგზავრობა. თან წარსულის შესაშური ინდიკატორია: ძველ საცხოვრებელთან ერთად ნივთებიც ხარისხდებიან. ჯერ იყოს სახლი ცარიელი, მე ასე მომწონს.
Merz AnnA Blume 
რა ბედნიერებაა. Home.
”სახლი ცხრა გალავნის იქით .. ”
წიგნებით და ჯაკუზით
ახალ სახლთან შეჩვევის ამბავი 🙂