გაყრა

მთელი დღეა, სციოდა. როცა ავტობუსში ფანჯრები დახურა, ხალხმა პანიკა მორთო დაკარგული ყლუპი ჰაერის გამო, ისედაც ათეულ მგზავრს რომ უნდა ჰყოფნოდა. ლურჯი ხელის გულებით გაყინული მხრები გაიხურა, რადიოში კი გამოაცხადეს, რომ ტემპერატურა პლიუს ორმოციდან ორმოცდაათ გრადუსამდე მერყეობდა. დაახლოებით იმდენზე, რამდენსაც ერთხელ ფეხდადგმული უცებ ფეხაშველბული ნაღმი გამოჰყოფს.

ხანდახან ფიქრობდა, რომ ნაღმზე დაიბადა. თესლი მწერებმა შეაკოწიწეს და გაზის გროვით შეკრულ საგანზე წამოაჯინეს, იმდენად დიდი ხანი გავიდა, რაც ფეხი შედგა. მაშინ ახალი შემოსული იყო ჯინსების და ბოტასების მოდა, მცენარეთა შორის ფეხი რომ ჩადგა და ნაღმზე გაშეშდა, – აქეთ სარეველა მცენარე იყო, კარტოფილს მოხვეოდა და სარას ეგონა, მოსავალი ნაადრევად ამოსულიყო.

ისტორია, თუ ფეხდაშვებით დაიწყო, ფეხაშვებით უფრო მალე დასრულდებოდა, ჩარლის რომ არ შეენიშნა სავარაუდო კარტოფილის ფარფლები. იმასაც ჯინსი და ბოტასები ეცვა. სხვა გზის არქონის გამო დისნაირად ცდილობდა ჩაცმას. ერთმანეთის სარკედ ქცეულიყვნენ და ქსეროქსულობა საჭიროც იყო. მერე სარამ ფეხი ნაღმზე შედგა და ჩარლის არც უფიქრია მისი მიტოვება მიწეპებული თავების გამო.

ასე უმშობიარიათ, საკეისრო კვეთით ერთდროულად ამოიყვანეს და მიწეპებული თავებით აკვანში ჩამარხეს. როცა წამოიზარდნენ, მცენარეულ გზას დაადგნენ და სარამ ნაღმზე შედგა ფეხი. სადგურის კიდეებთან ახალნაყიდი ბოტასებით და ცხოვრება ნაღმზე დაიწყო. საათში ერთხელ ენაცვლებოდნენ ერთმანეთს. ჯერ სარას ედო ბოტასი ნაღმზე, ჩარლი მაშინ შედგებოდა, როცა სარა იღლებოდა და ისვენებდა. საუბრობდნენ საკაცობრიო პრობლემებზე პირადულ ჭრილში და ნამდადებულ კარტოფილს ჭამდნენ.

ყოველი შემთხვევისთვის, მესამე პირში ვწერ, იქნებ პერსონაჟის მოკვლა მომინდეს.

გათავისუფლება გადაწყვიტეს. თავისუფლება კონფლიქტმა წარმოშვა, ბორბლის მსგავსად შეზღუდულ სივრცეში მოძრაობის და გაყრის დასკვნამდე მივიდნენ. გაყრამდე უნდა გაჭრილიყვნენ, ქლიბი აეღოთ და მოექლიბათ კანი მათ შორის.  ჩარლიმ სისხლი გაყო და იქ, სადაც ორი და გაიყო, როგორც ხდება, ინდივიდუალური ამბები შექმნეს.

სარამ ფეხი შეანაცვლა ჩარლის და აფეთქდა, როცა ჩარლი გაიქცა მაშველთა მოსაყვანად, მაგრამ სარა მაშველამდე აფეთქდა. დის თვალწინ სისხლიანი თავითა და ბოტასებიანი ფეხებით. ჩარლი გაეშურა ოქროსფერი სიმინდებისკენ და გახეულ თავზე ფოჩები დაიმაგრა. მიუსწრო ჩამომავალ ავტობუსს და ავტობუსის ფანჯრები დახურა. ამიტომ ებევრებოდა ყლუპი ჰაერი.

”ძვირფასო სარა,” – მომართვის მრავალჯერადი წაშლის შემდეგ.. ”ძვირფასო ჩარლი, ვინახავ ფოტოსურათებს”, – წერილები მას შემდეგ დაიწერა. ხალხო, ჩემი ბრალი არაა, კარტოფილით ხელში მფარველი ანგელოზი ამიფეთქდა. თუ ანგელოზის პერსონაჟული ხატი. მეორე დამრჩა.