მღალატობს ხოლმე.
აი, ზუსტად ვხვდები, რომ მღალატობს. დილით დარეკა, შეხვედრაზე უარი ვთქვი და თუ ამ დღეებში შემთხვევით ვნახე, ქალის ხელებისგან დასერილი ზურგი ექნება. რომ მოკვდე, არ გამოტყდება, ალერგიას ან ეკლებს დააბრალებს. აი, ახლაც ეხება. მე კი, რადგან მისი მოძრაობები ზეპირად ვიცი, წარმოვიდგენ მის ღალატს: ჯერ მაჯაზე მოკიდებს ხელს, მერე კაბის უკანა მხარეს შეაცურებს, თან ტუჩებში კოცნას არ წყვეტს და ამბობს: გაიხადე. მაოცებს, – ყოველთვის რა ადვილად გამოსდიოდა ბიუსღალტერის გახსნა.
მე კი ტომი მყავს. იმ კაცთან ბევრი ვქექე თუ ცოტა ვქექე, ამგვარად გამოვქექე კატა. პირველად კარის ტილოზე მოკუნტული ვნახე, ხელი კისრის ბეწვში შევუცურე და ავწიე სახლის მიმართულებით. მას შემდეგ მე და ტომი ერთად ვიძინებთ: მე ზეწარში ვიკუნტები, ის კი ჩემი მუცლის ღრუს ნიკაპს ადებს და ღრუტუნებს. დროდადრო მკაწრის. დროდადრო შევამჩნიე, რომ გასუქდა. მუცელი ჩამოებერა და მივხვდი, ჩემამდე რა გარყვნილ ცხოვრებას ეწეოდა. ინტერნეტში ვეძიე კიდეც, კატებს ტოქსიკოზი თუ სჭირდათ.
კედლის ღრმულების გასწვრივ სათაგურები მედგა, აღარ დამჭირდება მეთქი, ავიღე. ჩემმა ტომმა გაორმაგებით უნდა იკვებოს. სათაგური ძველ ყუთში პირქვე შევინახე და დავაფინე ტილო ტომისთვის. წინა თვეში ერთჯერად ცხვირსახოცებზე მორბენალი თაგვები დავინახე, რიგობის მიხედვით დამწკრივებულიყვნენ და სოროდან სოროში გადადიოდნენ. მათ შორის ყველაზე პატარა მილიმეტრების თუ იყო. პირველად სწორედ მაშინ ამოვიღე ძველ ყუთში პირქვე შენახული სათაგური და კედლის ღრმულების გასწვრივ დავდგი, სიტყვებით: აბა, დამაცადეთ!
მაგრამ ხშირად ცნობილი დასაწყისი დასასრულისთვის მეტად გამოდგება.
– ტომ!
პასუხი არ არის.
– ტომ!
პასუხი არ არის.
– რა დაემართა ამ კატას?
თურმე ტომისა და ჯერის ერთმანეთისთვის შვილები მოუნათლავთ.
მე ცხვირზე ჩამოვიშვი სათვალე და სათვალის ზემოდან მოვათვალიერე ოთახი:
– რას ვამბობდი ქატო და ფქვილიო?