ჩემი მუსიკათმოძულეობის მიუხედავად, რამდენიმე მელოდიაა, რომელსაც ჩახვევით ვუსმენ. ერთ-ერთი მათგანi ბოუის ალბომია გარემოსა და ინდივიდის შეურწმევლობაზე. ამას წინათ გავიგე, ფილმი გამოსულა, – ”ადამიანი, რომელმაც მსოფლიო გაყიდაო”. საუნდტრეკად ბოუის სიმღერა ედო. სხვა ფილმს ეხმიანებოდა, ”ადამიანი, რომელიც დედამიწას დაეცა”, რომ ჰქვია და სხვა სიმღერის ”სიცოცხლე მარსზე” შინაარსის გაფართოებაა. ყველაფერი კი დიდი ხნის წინათ ჩაიხლართა, როდესაც დევიდმა წერა საკუთარ თავთან გაუცხოვებულ ადამიანზე დაიწყო. შემდგომ კი მსოფლიოს სხვადასხვა მუსიკოსებმა გაყიდვაში საკუთარი წვლილი შეიტანეს.
სიმღერა 1970-იან წლებში დაიბადა. 1974 წელს ის ლილუმ ბერლინური კაბარეს სტილით შეასრულა. ყველა სხვადასხვა მიზეზით ყიდიდა მსოფლიოს. მის შინაარს ალბომის ყრდა ხსნის, მასზე ბოუი ქალის კაბაშია გამოსახული. კურტ კობეინს კი მსოფლიოს სუიციდური აქტივობები აყიდინებდა. სიმღერა ადამიანზეა, რომელმაც იდენტობა დაკარგა გარე სამყაროს მიმართ. ამასთან, ბოუი მაინც აღნიშნავს, რომ რაც არ უნდა იყოს, კონტროლს არ კარგავს. მაშინაც კი თუ პირისპირ რჩებოდა კაცთან, მსოფლიო რომ გაყიდა. ჰოდა, ბოუიც საუბრობდა იმ მილიონობით ადამიანზე, რომლებიც მასთან არ იყვნენ. მაგრამ საიდან დაიწყო ყველაფერი:
ლექსის ტექსტი დაფუძვნებულია ჰიუ მერნის პოემაზე “ფსიხი”: ”როცა კიბეებზე ავდიოდი, კაცი მხვდებოდა, რომელიც იქ არ იყო, არც დღეს არ იყო, მაგრამ მინდა, რომ წავიდეს”. მეორე ვარიანტით: ”მაგრამ მინდა, რომ დარჩეს”. პოემის გამოქვეყნებიდან (სადღაც 1910-20-იანი წლებიდან) რამდენიმე წელში ამღერდა და სახელად ”პატარა კაცი, რომელიც იქ არ იყო” ერქვა. ასევე სიმღერის სათაური 1949 წელს რობერტ ჰეინლეინის სამეცნიერო ფანტასტიკური რომანის მსგავსია: ”ადამიანი, რომელმაც მთვარე გაყიდა”. ამ ყველაფერს კი მეორე მხარეს აქვს: ფსიხებმა მსოფლიო ვის მიყიდეს?
Merz AnnA Blume 