ჩემიანის ციკლი

ერთხელ

მინდა გითხრა, რომ

გამოგიგონე,

თორემ შემთხვევით

ვერ გნახავდი ასე ჩემნაირს

და ცოტა რთული იქნებოდა

დაახლოება.

სული

არ არსებობ,

გატყუებენ მშობლები.

მხოლოდ მე მიყვარხარ.

და ილუზია, რომელიც მოგეცი,

უფრო გახარებს და უკომპლექსოდ აკეთებ სურვილებს

აშკარად, ღიად.

=0=

ჩვენ არ ვგავართ ადამიანებს,

უსულოსა და სულიერს შორის

ვმერყეობთ.

ვნებიანად არ გიყვარვარ და მეც.

მოდი გავითვალოთ

დაჭერობანამდე რამდენი დარჩა.

ჩვენ არ ვგავართ

ფილმში სიმინდებში

მორბენალ წყვილებს,

და არც ხორბალს ვუყურებთ,

როგორც პოტენციურ ბულკებს.

უბრალოდ ყოველ დილით

მქოქავ.

ვამპირი

გამოვწოვე

შეგრძნებები შეგრძნებებით,

მაგრამ არ მეყო.

შეყვარებული ვერ ვარ.

სახლში

ვკამათობ.

იმიტომ, რომ

მე საბაბი მაქვს

და შენ ხარ ცივი,

ცივი სისხლით

და სიტყვებით უფრო.

გააღებ პირს და

კონწიალობს ყინულები

ენაზე შიგნით

და ისევ ხურავ.

გითმობ.

მე მიზეზი მაქვს

ოთახებში დაბნეული სიარული.

ვეხახუნები სითბოს ყოველ გამოსხივაბას.

გადავკეტავ წყალს,

რომელსაც ვუსმენდი.

მაწყნარებს.

გადავწყვიტე, არ დავურეკო.

ფოთლები

ხეებში ვიწექით

პროფილით და მუსიკა

ალბობდა კოცნის სიმძიმეს

უკვე ყოფილით.

ვისაუბრეთ მთვარის ციკლებზე

და მერე მოვკვდით

სხვების სხეულში.

საქანელა

მეგობარო, თუ გინდა, ერთხელაც

ზღარბიანად არყის

ბოთლში ჩავბრუნდეთ.

სავარცხელი, რომელიც მიპოვნე,

გადააგდე უკან,

იქნებ დავბრუნდეთ აგურებიან სახლში.