გეორგია როგორც ჰოგვარტსი და ყვავილების შხაპი

კიკნაძის ჩაწერილებში სააღდგომო კვერცხების ქართული წარმომავლობა მოვიძიე, ამბავი ძმებისა, დიდი მარხვის პირველ კვირაში კვერცხებს ცეცხლზე რომ შედგამენ და ორმოცი დღით ჩაეძინებათ, გაღვიძებულზე კი აღმოაჩენენ, რომ კვერცხები წითლად შებრაწულიყვნენ. მე არ ვარ იუნგი მითებისგან არქეტიპები რომ შევქმნა და არც ლევი სტროსი, არქეტიპებს შევეწინააღმდეგო და ისინი სინქრონიულ-დიაქრონიულ ასპექტში განვიხილო, მაგრამ როგორც მოყვარული კომპარატივისტი, ამ პროფესიის განსაზღვრებას საყვარელ წინამორბედს დავესესხები: ნაკლებადაა ჩემი ინტერესის სფერო კერძოდ სამოთხე ან კერძოდ ჯოჯოხეთი, არამედ, მათი ურთიერთმიმართება, – ამიტომ ასე დუალისტურად მაღფრთოვანებენ მითები, რომელთა გაგებისთვის დამატებითი თქმულებებია საჭირო, იქნება ეს წითელ კვერცხებზე ამბების დაკრეფა თუ სხვადასხვა რელიგიური დღესასწაულის ერთმანეთით ჩანაცვლება.
ამიტომ დავხატე გოლუმის გარეგნობის მქონე ნოე, რომელმაც ათი საუკუნე განვლო და ქედივით თეთრწვეროსან კაცად ვეღარ წარმოვიდგინე; წმინდა გიორგი, რომელსაც ჰარი პოტერის ჯადოსნური შუბი აქვს და სამძიმირის ნაცვლად ჰერმიონას იხსნის გველისგან. (ინსტაგრამი) გაგიკვირდებათ და მე სულაც არ მსურდა ქრისტიანობის შეურაცჰყოფა, პირიქით, ქრისტიანობის პოპ კულტურასთან ადაპტირება. ავხსნი: ეკლესიისა და მრევლის სიჭარბის მიუხედავად, იმ სივრცეში სადაც ყოველდღიურად მიწევს ცხოვრება, იქნება ეს სამეზობლო წრე, სამუშაო ადგილი, სანათესაო თუ სამეგობრო, ათეიზმი უკვე კომფორმიზმია და თუ როდისმე ვნახავ ადამიანს, ვინც ტაძარში წაყოლას მთხოვს, ჩემთვის საკმაოდ უცხო, მასისგან გამორჩეული ნაბიჯი იქნება. მაგრამ ჩემი საზოგადოების დიდი ნაწილი ხშირად საუბრობს რელიგიის ზღაპრულობაზე უარყოფითი კუთხით, როდესაც ფენტეზი მათი საყვარელი ჟანრია  ეს ორმაგი სტანდარტები კი ისეთივე ალოგიკური მგონია, როგორც ბერიკაობის მომხრეთაგან ჰელოუინის კრიტიკა, მხოლოდ იმიტომ, რომ ერთს არ აქვს ეროვნული ფუძე. ეს კი იმის ფონზე, რომ ორივე რიტუალი მკვდრების ერთი მიმართულებით აღდგენას ეხმიანება. პირადად მე, იმდენად მხიბლავს კოსტუმირებული წვეულებები, თანაც თუ ჰორორის ფონზე მიმდინარეობს, რომ შემიძლია ნებისმიერ აქტივობას შევუერთდე, მითუმეტეს, თუ გადაცმული საღამოები დასაშურებელია საქართველოში. ხოლო როდესაც ვუყურებ ამ ჩემს ქვეყანას ვხედავ ადამიანებს, რომლებსაც მაგია არ აინტერესებთ, სანახევროდ ადამიანებს და სანახევროდ მაგებს და მაგებს; მაგებს ანუ მრევლს რომლებიც უკვე თავის მხრივ იყოფიან კეთილებად და ბოროტებად. მე ხომ არ მაინტერესებს ტოლკინის, როულინგის და სხვა ფანტაზიორთა სამყარო რამდენად არსებობს და ისე მხიბლავს, შესაბამისად, თომას, იოანეს და სხვა მოციქულთა ამბების სინამდვილე ნაკლები ინტერესის საგანია.
აღდგომა ვახსენე და დღესასწაულებისადმი პროტესტის მიუხედავად, ჩემი საყვარელი დღე სულთმოფენობაა. ის, რაც დავითაშვილთან არის აღწერილი, მჭედლების გრდემლზე დაკვრა სწორედ ამ მოძრავ თარიღთანაა დაკავშირებული. შეიძლება იმიტომ, რომ ჩემი მჭედლიძეობის გამო სისხლის ყივილს ვგრძნობ; ან მთიულეთში ხშირი ქეიფის გამო, როცა ნებისმიერი ვახშმის დროს, როგორც გურულებს აქვთ მშვიდობის სადღეგრძელო პირველ ადგილზე, ჩვენთან იძახიან “მივაგებოთ”-ს, “მათ ხელთ ყოფს” და სვამენ; ქორწილის რიტუალებშიც კი წინაპრების სულების მოგონებითაა სუფრა გაჭედილი და კაი სინტოელივით ტაძრის ნაცვლად გვარის სალოცავებში ლოცულობენ, გენეტიკაა ორივესთვის მთავარი ღმერთი და სულთმოფენობა ვეგანური დღესასწაული, ბუნების ზეიმი. ამიტომ მიკვირს ხალხისგან, ვისაც სინტოისტური ფილოსოფია ხიბლავს, ჩვენთან აღნიშნულ წინაპართა და მცენარეთა დღეს რომ ვერ ამჩნევენ. დღეს, როცა ყვავილების დაჭერისას ვლოცულობთ, თაიგულებს ერთმანეთს ვუნაწილებთ და სხეულს ამ მცენარეებისგან ვიბანთ, მერე ჩვენთან შერწყმულ ყვავილების ნახარშს ბუნებას ვუბრუნებთ და მცენარეებს მოვრწყამთ, ჩვენს სხეულებთან ერთად რომ ამოიზარდონ. ქრისტიანობამ თუ ადამიანი მიწა-ბუნებას მოაშორა, მზისა და ზეცისკენ სწრაფვა მისცა, სულთმოფენობაზე გამონაკლისი დაუშვა და გაამიწიერა. პატრიარქს აკრიტიკებენ, რომ მაგიური რიტუალებისკენ მოწოდება დაიწყო, ბოლო დროინდელი ქადაგების გარდა, მანამდე ისაუბრა თანადროული სიტყვების აღვლენაზე და სხვა. მაგრამ ჩახედულმა პირმა იცის, რომ მაგიას აქვს განხრაც, როგორც წრეებში უწოდებენ “საეკლესიო მაგია”. მაგალითად, ნალოცავი სანთლის ტაძრიდან სახლამდე მიყვანა და კარის ჯვარის ფორმით ამოწვა. და თუ კლასიკურ განსაზღვრებას დავეშურებით რელიგიისა და მაგიის განსხვავებებზე, რომ რელიგიისას ადამიანი მიიწევს ღვთაებრივისკენ და მაგიისას ღთაებრივი მოიწევს ადამიანისკენ, სულთმოფენობა ორივეს ნაზავია, ბუნებრივისა და ადამიანის ნაზავია. მე კი ძალიან მწყდება გული, ამ დღესასწაულის არასათანადოდ დაფასების გამო. ვწუხვარ იმიტომ, რომ ამ დღეს მე არავინ მაჩუქებს მინდვრის ყვავილების თაიგულს და არავინ მეტყვის რომ შევერწყა ჩემს წინაპარ ბუნებას.

რატომ ვკითხულობთ წინასწარმეტყველურ რომანებს? ავრორას მაგალითი

გუდრდსში ერთი კალუსტროფობიული ავტორი გავიცანი ჯ.ს. ჯენსენი, რომელმაც “ავრორას აღზევების” (“aurora rising”) ტრილოგიის მეორე წიგნი “თავბრუსხვევა” (“vertigo”) რამდენიმე კვირაა რაც გამოსცა ასევე პატარა სივრცის მოშიშარი მკითხველებისთვის, ხოლო პირველი ნაწილი “starshine” სადღაც ნახევარი წელია არსებობს.
თუ პეიზაჟის თემა რომანში შევიწროვდა, კოსმოსის აღწერა ჯერაც აქტუალურია. მითუმეტეს ჩემთვის, რადგან ვარსკვლავების დათვლა მესიამოვნება. ტრილოგია წარმოადგენს სამეცნიერო ფანტასტიკის წინასწარმეტყველურ ჟანრს და რძიანი გზის კოლონიზაციას, როგორც მე ვიტყოდი, კაკაოდ ქცევის ვარიანტია. ავტორი ჯერ გვთავაზობს რუკას და მთელი რომანების მანძილზე ნახაზებზე ცვლილებების შეტანას წარმოადგენს. მიუხედავად იმისა, რომ წიგნები მომეწონა, ვისურვებდი მეტი ფუტურისტული ფრაზის, თუნდაც პროფესიული სლენგის წაკითხვას. ასეთი სნობი ვარ.  ხოლო მიზეზი, რატომაც წიგნებმა ჩამითრიეს, გახლდათ მუდმივი შიშის ქვეშ ყოფნა, რომ ისედაც ომიანობის დროს იცი, რომ შენ თვალწინ გადაიჩეხებიან შავ ხვრელში უცხოპლანეტელები და ადამიანები, რა მოხდება თუ დედამიწის, მთვარისა და მარსის მასა გაერთიანდება, თან როგორ დასრულდება საიდუმლო პორტალის ძიება – ანუ შინაარსი. შინაარსი კი ნოვატორული იმდენად არ არის, რამდენადაც დაფუძნებულია სხვადასხვა ვიდეო თამაშებზე. მაგრამ ძალიან ბევრი ინფორმაციაა შეკრებილი, რაც უკვე შემეცნებითია.

წიგნის ზოგადი შინაარსი:
2300-იან წლებამდე დედამიწა გავიდა კოსმოსში და საკუთარი ალიანსი (Earth Allience) შექმნა სენექანის ფედერაციისა (Senecan federation) და დამოუკიდებლებს (independents) შორის. მთავარ როლშია ა) ხომალდის მძღოლი და კოსმოსის მზვერავი ალექს სოლოვი, რომელიც წარმოადგენს დედამიწას, არის მებრძოლი ოჯახიდან;  ბ) სენექანის რესპუბლიკის საგანგებო ოპერაციების ინფორმატორი აგენტი ქალებ მარანო. ისინი ბრალდებულნი არიან ტერორისტული აქტისთვის და ქვაკუთხედად ნებულას პორტალის გახსნას ისახავენ, რომელიც თავის თავში კაცობრიობის წარსულსა და მომავალს მოიცავს.
ამაზე გამახსენდა, რომ ავტორის ბლოგინგიდან, სადაც რომანებს პოსტებს მოაყოლებს, გამოაქვეყნა სტატია თუ რა ისწავლა ტრილოგიის წერისგან. ამ და საკუთარი მკითხველობითი ლეველიდან გიზიარებთ:
1. თუნდაც მთელი დღე გუგლის ყოველი ნახვრეტის ხმარებაში გაატარო, ეფბიაის კარებზე არ მოგაყენებს (და ალბათ არც ნასას), რათა ლაზერული იარაღების გამოცდაზე მოგიყვნენ ან ჰაკერულ უნი ვირუსებზე. აქ ავტორს იმედი აქვს, რომ ეფბიაი მის კართან მართლაც არ მივა ამდენი ასაფეთქებლის დაგუგვლის გამო.
2. მკითხველთა ნაწილს არ მოეწონა ფინალი ე.წ. მაგნიტური სტილით. არა და ეს ხერხი სერიული წიგნების შემთხვევაში მომდევნო ნაწილის გაყიდვაში უკეთ ეხმარება, ხოლო ავტორს უყვარს მაგნიტური სტილით დამწყვდეული ტიპები და მადლობას უხდის მათ.
3. ჩემთვის სამწუხაროდ, ვისაც დიალოგებიც კი სამეცნიერო ლიტერატურაში ნერვებს უშლის, პეიზაჟებად ჩართული ურთიერთობების გარჩევები მაღიზიანებს და “ლოუ ტექის” კატეგორიაში გამყავს, და ამის თვალსაჩინო მაგალითი ჩემთვის ლათინური საი ფაი სერიალი “კიდობანი” იყო (პირველ სეზონში თუ კიდობანი ოკეანედ ქცეულ დედამიწაზე თევზების სხვადასხვა სახეობას გვაცნობდნენ, მეორე სეზონში “დედაჩემს რატომ უღალატე” გარჩევები დაიწყო), – ავტორი სწავლობს, რომ რამდენი კიბერნეტიკული პოზიციაც არ უნდა აღწეროს, პერსონაჟს დიდი მნიშვნელობა აქვს და ნეტა არ ესწავლა. იმდენი გამოუსადეგარი პერსონაჟი გვხვდება თუ “იარაღი”, რომლებსაც “არ გაუსვრიათ” ან მესამე ნაწილისთვის ინახავენ თავებს.
4. აღარაა საჭირო ტრადიციული გამომცემლობა პოპულარობისთვის, ყოველთვის გამოჩნდებიან სამეცნიერო ფანტასტიკის ნერდები დასავლეთ ნებრასკაზეც კი, აქვე არსებობს იმედი, რომ “სტარშაინმა” ადამიანი ლოთობისგან იხსნას.

მართლაც, რომელი ოცდამეერთელი არ ისურვებდა სასიყვარულო თავგადასავალს გალაქტიკურ წვიმებში, ბოლო-ბოლო მთვარის შუქი ხომ შეყვარებულთა ფეტიშია, მაგრამ შთაბეჭდილება მექმნება, რომ მწერლისთვის ურთიერთობებზე წერა გაცილებით ადვილად გამოსდის და პროფესიული სლენგის უქონლობის ორმოს ამოავსებს.
მიუხედავად ამისა, გუდრიდსში რომანებს მაღალი შეფასება მივეცი, რამდენიმე მიზეზის გამო:
1. სუბიექტური მიზეზია. ვიცი, რომ დიდი ხანია კოსმოსური ფანტაზიით არ მიცხოვრია და უფრო დიდი ხანია ასეთი აღფრთოვანებით წიგნი არ წამიკითხავს. თუმცა გუდრიდსში მონიშნული ასტრონომ-ასტროლოგიის დოკუმენტური წიგნებით ვასკვნი, რომ, მართლაც, კოსმოსი ჩემი ფეტიშია.
2. როგორც ავტორის ქმარი აკომენტარებს,”ომი და მშვიდობაზე” ადვილად მაინც იკითხება ეს წინასწარმეტყველური ჟანრიო.
3. ეს ქალი მართლა ბევრს შრომობდა, თუნდაც საკუთარი სახელების შერჩევაში. შრომის დაფასებასთან ერთად ამან თამაშის აზარტი გამიჩინა და კითხვის კვალდაკვალ ვგუგლავდი ამ კერძო სახელებს – იქნება სიმბოლოების ახსნისგან სპოილერი მიმეღო. ასევე დამიგროვდა ვერსიები ტრილოგიის მესამე ნაწილთან დაკავშირებით.
4. გადმოსცა ის, რისი თქმაც უნდოდა, რა ფაქტორიც, ყველაზე მნიშვნელოვანია მწერლისთვის.
ერთხელ ერთმა ნაცნობმა დაასკვნა, რომ ფანტასტიკურ ნოველებს, მხოლოდ უპრობლემო ადამიანები კითხულობენ და ჩემი ჩართულობაც პირადული ცხოვრების არ ქონის გამო მოხდა. მაგრამ თუ უფრო ღრმად დავფიქრდებით, რატომ აინტერესებთ ადამიანებს წინასწარმეტყველება და ამისთვის თუნდაც ყავაში იხედებიან? ან რა სარგებლობა მოაქვთ ადამიანებს, რომლებიც მომავლის დაგეგმარებაზე წერენ? ჯ.ს. ჯენსენი ასეთ პასუხს იძლევა: we need someone to dream.
ნუთუ მხოლოდ ამიტომ? რაც შეიძლება მეტი რეალობა უნდა შეიქმნას, რაც მომავლის მომზადებაში, დაგეგმარებაში დაგვეხმარება. როგორც, თუნდაც, თითქოს არაფრის მომცემი, მკითხაობებიდან მოვლენების შესაძლო განვითარების წარმოდგენებთან გვაქვს საქმე, შანსი, რომ  სხვადასხვა ვარიანტზე ვიფიქროთ. თუ ისტორია, ცნობილი გამოთქმის მიხედვით, არის “რა მოხდა”, ხოლო ხელოვნება “რა შეიძლება მომხდარიყო”, ფანტასტიკური ხელოვნება წარმოადგენს თუ “რა შეიძლება რომ მოხდეს”. და ჩვენ მართლაც გვჭირდება ამბიცია, რომ ვიოცნებოთ. უნდა ვკითხულობდეთ, რომ მოხდეს.

მურმანის სინდრომის ძიება

“უკვდავების წყალსა
ცხრაწყაროსას მომაწვდინე”.
– აბესალომი.
“იგრძენი ბნელი მხარის ძალა”.
– დარტ ვეიდერი

ამ კვირაში საკუთარი სახელის შესახებ ძიებებმა, თემას გადამახვევინა და ფაუსტურ პარადიგმებთან მიმიყვანა: ქართულ ფოლკლორში თინათინის (მზის სხივის) გამო ღმერთი ეშმაკს ებრძოლება. სახელი გზაჯვარედინზე მდგარ ადამიანს განასახიერებს, როგორც ეთერული სხეულისგან წარმოშობილი სახელი ეთერი.
აღსანიშნია, რომ დემნა შენგელაია და ნიკო მარი იზიარებდნენ ეთერის დაკავშირებას ბაბილონურ ღვთაებასთან “იშთართან” და “უშტარსაც” მათთან აახლოვებდნენ, ხოლო ეთერს იზიარებდნენ აბესალომის ერთდროულად დედად და ცოლად, რასაც ფოლკლორის ჩანასახში ოიდიპოსის კომპლექსთანაც მივყავართ. თუ თვალს წინარე ზღაპრებს გადავავლებთ, მურმანის პირველწყაროებად შეგვიძლია მივიჩნიოთ: შერევლო, შირალი, შარამბლა, აშირალომა.
ვიცით, რომ ფაუსტმა სიყვარული სრულად ვერ განიცადა და პასიურ კაცად აღვიქვით, რომელმაც თავის თავში ბოროტი შეუშვა, ხოლო მურმანსა და ეშმაკს ერთსულოვანი ზრახვები ჰქონდათ და ის სიხარულით შეეგება შესაძლებლობას, ცხოვრების მეორე მხარის გაცნობისას კი საწყისი არ დაუკარგავს.
ჩემი ტერმინით, მურმანის სინდრომი იმ კონდიციას განასახიერებს, რომელშიც პიროვნება ნათლის გარეშე იმყოფება და გადის ბნელ საშუალებას სასურველი მიზნის მისაღწევად. მე არ ვაპირებ საკითხის მორალურ ჭრილში განხილვას, ნათლით უუნარო აბესალომისა და ბნელით მებრძოლი ტიპაჟის შედარებას. რადგან ამბავი ზედმეტად რეალურია მორალის განხრით საუბრისთვის. “ეთერიანი”, კიკნაძის თქმით, იმითაა საინტერესო, რომ ამბავი ზღაპრის ფაბულადან ამოვარდნით იწყება: იქ, სადაც, წესით, ზღაპარი უნდა მთავრდებოდეს, დრამა იწყება, – ნაგულისხმევია “ეთერიანის” ამბის ქორწილით დაწყება.
მე მახსენდება ცოდვით შეგროვილი სურვილები. და სურვილები, რომლებსაც არ უნდოდათ ყოფილიყვნენ ჩემნი. საუბრების მიუხედავად, რომ მთავარია სხეულთან შედარებით სულის პატიოსნება, მე და ჩემი თინათინი იმ სულიერ მეძავებს ვგავართ, სიბნელესა და სინათლეს, როგორც კურდღლებს, თანადროულად რომ ეთაყვანებიან და მაქსიმალიზმი უჭირთ, შუალედურ პოზიციაზე მდგომ “დიად მეძავ ბაბალონს” კი ღალატისთვის ორივე მხარე დაგვსჯის.

სანთლის როლი რიტუალებში

სანთლის ჩამოსხმა ბავშვობაში ვისწავლე, თაფლს ძაფზე წამოვაცვამდით და ნაზუქებს ვაკრავდით. ცხელსა და მოტკბო  ვაშლის წვენში ფერად ფანქრებს ვთლიდით, ფორმის მისაცემად ღვინის თასებში ვაშრობდით, კვერცხის ნაჭუჭებში არ მიჩერდებოდა და მიანიან ქილებში კომპოტივით ვტენიდი.
ახლა მოგიყვებით როგორც ვიცი თუ რა მნიშვნელობა აქვს სურვილის რიტუალიზაციაში სანთელს. მაგალითად, ცხოველის ცხიმისგან დამზადებული სანთლები რომ მსხვერპლშეწირვას წარმოადგენს, რომ ის მხოლოდ მოქმედების შემადგენელი ნაწილია, მაგრამ გასაღები.
ზოგადად, ის იმ ნივთიერებებს შეიცავს რისი გამოყენებაც რიტუალებში ხდება. თხოვნის გაგზავნა ცეცხლისთვის ქაღალდზე დაწერილი სურვილის დაწვით ხერხდება. თუ მიწის სტიქიაში სურვილის ჩადება ასრულების ხანგრძლივი პროცესია, ცეცხლის სტიქიას იმ სურვილებს აძლვენ, რისი ასრულებაც მომენტალურად და დროებით სჭირდებათ.
სხვადასხვაა რელიგიებში სანთლის როლი. ბუდიზმში მისი დანთება მზის კულტისთაყვანისცემაა, გამწმენდი ძალის მატარებელს ბუდას ქანდაკებასთან სასმელსა ყვავილებს უძღვნიდნენ. კაბალაში სამი სანთელი სილამაზეს, ძალასა და სიმამაცეს აღნიშნავს.

 სანთლის ფორმაზე
კლასიკური გრძელი სანთელი გამოიყენება უნივერსალურად, თუ მრგვალი ფორმის სანთლებს აქვთ მთლიანობად აღქმის დანიშნულება, მას ხშირად სასიყვარულო შელოცვების დროს იყენებენ. სამკუთხედი ფორმის სანთელი ჩამოიქნება კარმული ვალების დროს და მფარველი ენერგიის გამყოლის მისაზიდად. როცა კვადრატული ფორმის სანთლები გამოიყენება სამსახურისა და შემოსავლის გამო.
ხუთკუთხოვანი სანთელის გამოყენება იკრძალება სასიყვარულო თხოვნებისას და ძირითადად, მეგობრული ურთიერთობისას ანთებენ.
მაღალი ცილინდრის ფორმის სანთელი ახლოს დგას კლასიკურ გრძელ სანთელთან ალის სიმაღლის გამო და გამოყოფს დიდ ენერგიას. ძირითადად, სწორედ მასში ამატებენ ცხიმსა თუ მცენარეებს.
მაგრამ არსებობს შერეული ფორმის ტიპის სანთლებიც, სადაც მნიშვნელოვანია ერთი ფორმიდან მეორეში გარდასვლა და მრავალპლანიანი რიტუალებისას იხმარება. ასეთი სანთელი თავისი შინაარსით უნიკალურია, თუმცა იშვიათი და საშიში.
იმ სანთლების ტიპს, რომელთა ფორმის აღწერა სირთულეს წარმოადგენს, აბსტრაქტული ფორმის სანთლები ეწოდება. იგი ინდივიდუალურ ასოციაციების ეყრდნობა და მეტწილად მედიტაციებისას გამოიყენება.
არსებობს მოცურავე სანთლები წყალში, ისინი წყლის სტიქიასთან შეერთებით და, ძირითადად, დიზაინერული გათვლებისთვის გამოიყენება.
კიდევ კრისტალური ფორმის სანთელი ჩამოიქნება მედიტაციებისთვის, ყვითელი ან მწვანე თუა შეილება ფულთან ურთიერთობისას გამოვიყენოთ.
მიხვდებით  და, გულის ფორმის სანთლები სასიყვარულო შელოცვებისთვის ინთება.

სანთლის ტიპებზე:
ტიპის მიხედვით სანთლები შეიძლება რამდენიმე ნაწილად დაიყოს:
არსებობს მოჯადოებული სანთლები, როცა სანთელი თავისთავად არის რიტუალის ნაწილი ჩამოქნის დღიდან და მხოლოდ მისი დანთებაა საჭირო.
პროგრამული სანთლები – როცა სანთლის ტექნიკურ მხარეს და მისი ანთების წესს ენიჭება მნიშვნელობა, რაც მოჯადოებული სანთლების დროს უმნიშვნელოა.
სანთელი-თილისმანები – როცა მისი დაწვა საჭირო არ არის, მისი ფლობაც საკმარისია. მათ რიცხვს, მაგალითად, ჩვენთან ნათლობის ან ქორწინების სანთლები მიეკუთვნება, რომელსაც არ წვავენ, მხოლოდ ინახავენ საბუთად. ასეთი ტიპის სანთლებს მაშინ ანთებენ, როცა მოვლენების აქტივაცია სურთ, შემდეგ კი ცხოვრება თავისით მიდის.
თალისმანთა რიცხვში რუნის სანთლებიც შედის, რომელთაც სხვა თილისმანი სანთლებისგან განსხვავებით პირადი ხასიათი აქვთ. მათი დაწვა მფლობელს ენერგიის განსაზღვრულ კომპონენტს აძლევს.
საეკლესიო სანთლები სხვა სანთლებისგან არაფრით განსხვავდება მზაობის გარდა, ანუ გარდა იმისა რომ დამზადებული და ნაკურთხია.

საკურთხევლის კურთხევის შესახებ:
ითვლება, რომ საკურთხეველთან ანთებული სანთელი, გაცილებით მეტადაა კონცენტრირებული თავის მეობაზე, რადგან თავად საკურთხეველი მაგიდა განსაზღვრავს ენერგიის კონცენტრირებას და მიზანიც მეტადაა საზღვრული, რაც ენერგიის უმიზნოდ გაფანტვას ხელს უშლის.
როგორც წესი, საკურთხეველს ახალმთვარეობისას, პლიუს-მინუს ორი დღე, ცენტრში წითელი სანთლით აკურთხებენ. სასურველია პირადი საკურთხევლის ოთახში სხვა შუქი არ ანათებდეს. ამ დროს უყურებენ ცეცხლის ენერგიას და მისგან გამოყოფილ სილუეტებს, ჩაისუნთქეთ და ამოისუნთქეთ ის ენერგია. წითელი სანთლის მერე სხვა ფერის სანთელს დავანთებთ და თითოეულზე იგივე მეორდება. ბოლო ფერი თეთრი სანთელია, ბოლო სანთელი, რომელიც ბოლომდე თქვენი თანდასწრებით უნდა დაიწვას. შეიძლება ამ დროს ნატურალური სასანთლის გამოყენება, ოღონდ აუცილებლად ნატურალური მატერიებისგან დამზადებულის.

სასანთლეს შესახებ:
სასანთლის არჩევა მნიშვნელოვანი პროცესია, რადგან თავისი არსით ცეცხლის სტიქიის ველს წარმოადგენს:
გამჭირვალე მინის სასანთლე პროცესის დროს დიდ მნიშვნელობას არ იძლევა და ძირითადად, გლამურული ხასიათისაა. ამიტომ სასურველია მინის სასურველ ფრად შეღებვა.
თიხის სასანთლის ენერგეტიკა ნეიტრალურია, თუმცა გააჩნია შთანთქმის თვისება და აღმოაჩენთ, რომ ცეცხლის ძალა გაითავისა, რიტუალისთვის სანთელს ნაკლები ძალა აქვს.
სპილენძის სასანთლეს მკვეთრად გამოხატული ენერგია აქვს, მაგრამ, როგორც ყველა მეტალს, მხოლოდ იმ ენერგიის დაკავება შეუძლია, რომელიც გამოდის მათგან ან მათზე. სპილენძის სასანთლეს ნაკურთხი მარილით წმინდავენ.
ოქროს სასანთლეს დიდი ძალა აქვს, საკუთარი ენერგიის ხარჯზე, იძლევიან ძალას, ისინი ხომ ნეგატიურის ვამპირები არიან, შეიძლება ითქვას, და შეცდომების ხარისხს ადაბლებენ. მათი გაწმენდა მარილით ხდება და იმაზე ხშირად საჭიროებს, ვიდრე სპილენძი.
ხის სასანთლების გამოყენება ხშირი არ არის, მათი მოკლე სიცოცხლის გამო, თუმცა თუ ხმარობენ, ხმარობენ მუხის, ცაცხვისა და ფიჭვის ხეებისგან დამზადებულს.
ქვის სასანთლეები უგრძნობები არიან რიტუალების მიმართ, მაგრამ ადამიანებთან მაინც დაკავშირებულნი. ასე რომ ქვა შუამავლის ინტერესების, ენერგეტიკის მიხედვით ირჩევა.
ტყვიის სასანთლის გამოყენებაც ხანმოკლეა, რიტუალის მერე სასურველია მიწაში ჩაიდოს. ძირითადად, ფიზიკურობასთან დაკავშირებულ რიტუალებში გამოიყენება.

სანთლის ფერზე:
ლურჯი განასახიერებს ოცნებებსა და სიმშვიდეს, სიზმრებსა და ასტრალურ პროექციას.
იზიდავს მთვარის, ვენერის, სატურნისა და იუპიტერის ძალას.
ლურჯ ფერს ძირითადად მედიტაციებისას იყენებენ, ღია ლურჯს მითუმეტეს, რადგან მუქი ლურჯი უფრო ღრმად აღწევს ქვეცნობიერში და დეპრესია მოაქვს. ამ შემთხვევაში სიხალისისთვის უკვე ოქროსფერს მიმართავენ. ცისფერს ხშირად შემოქმედებითი პოტენციის ასამაღლებლად, ჰარმონიული ურთიერთობების წარმართვისთვის იყენებენ.
იისფერი განასახიერებს დამცავ ენერგისა და მაღალ იდეალებს, ძალასა და სენტიმენტალიზმს.
იზიდავს იუპიტერის ენერგიას.
იისფერი რიტუალის ენერგიას მართავს, მაგრამ მისი გავლენა სუსტია და იშვიათად გამოიყენება.
ფირუზისფერი განასახიერებს ჯანმრთელობასა და ზრდას, აცილებს სტრესსა და ამშვიდებს.
მწვანე სანთელს მატერიალური კეთილდღეობისთვის ანთებენ. იყენებენ რიტუალის ზრდისა და გააქტიურებისთვის.
შავი განასახიერებს მოხუც ქალსა და ბებრუხანა ღვთაებას, შურისძიებასა და სპირიტულ სეანსებს.
მისი პლანეტაა პლუტონი და სატურნი.
მისი დღეა: შაბათი.
ზოდიაქოს ნიშანი: მორიელი და თხის რქა.
ხშირად შავ ფერს თეთრ ფერთან ერთად ექსორციზმის დროს იყენებენ, მტრის ლიკვიდიციისთვის.
თეთრი განასახიერებს სავსე მთვარესა და ექსორციზმს, მშვიდობასა და სულიერ ძალას.
იზიდავს მთვარის ენერგიას.
მისი დღეა ორშაბათი.
ზოდიაქოს ნიშანი: კირჩხიბი.
თუ იგრძნობ, რომ ირგვლივ შავი გახვევია, თეთრი სანთელი უნდა დაანთო, როცა თავად გააკეთე ბნელი და ინანე,
თეთრი უნივერსალური სანთელია, მისი გამოყენება თითქმის ყველგანაა შესაძლებელი.
ვერცხლისფერი განასახიერებს არტემიდესა და ქალურ ენერგიას, მთვარესა და უცენზურო გონებას.
იზიდავს მთვარის ენერგიას.
ვერცხლისფერი სანთელი რიტუალში ენერგიას არეგულირებს, აკონტროლებს რომ ძალის უკონტროლო დახარჯვა არ მოხდეს.
ოქროსფერი განასახიერებს მზესა და კაცურ საწყისს, ჯანმრთელობასა და აქტიურობას.
იზიდავს მზის ენერგიას.
მისი დღეა კვირა.
ზოდ. ნიშანია ლომი.
ოქროსფერი სანთელი რიტუალის რეალიზების დამაჩქარებელი სანთელი. გამოიყენება ძალის მომცემ და მამაკაცური მომხიბვლელობის რიტუალებში.
ყავისფერი განასახიერებს დედამიწასა და დაკარგულ ნივთებს, ოჯახის დაცვასა და ხეებს.
იზიდავს ვენერის ყველანაირ ენერგიას, მთვარის ნამზეურ ენერგიას, სატურნის მუქ ყავისფერ ენერგიას.
ყავისფერს, ძირითადად, ოჯახური მაგიისთვის იყენებენ, ან მაშინ, როცა მიწიერებას ექცევა ყურადღება.
ვარდისფერი განასახიერებს უეგოისტოდ ფამილარულ და ემოციურ სიყვარულს, მეგობრობასა და არასაკუთრებას.
ვარდისფერ სანთლებს იყენებენ პირადი მომხიბვლელობისთვის, პოპულარობის მისაღწევად. ხოლო წითელს იმ რიტუალებში, სადაც ვნება ფიგურირებს.
თუ იმ სანთლის ფერი არ მოგწონთ, რომელიც უნდა გამოიყენოთ, არ უნდა მოხდეს კონფლიქტი პიროვნებასა და სანთელს შორის და უმჯობესია მიმსგავსებული ფერით შეიცვალოს, ვიდრე ნეიტრალურით.

სანთლის დანთების დროზე:
მთვარის რიტუალები წყლის სტიქიის ძალით ტარდება. მზარდი მთვარისას ატარებენ სასიყვარულო კავშირების რიტუალებსა და ჯანმრთელობის შესახებ ლოცვებისთვის.
დაღმავალი მთვარისას ლიკვიდაციის რიტუალები ტარდება, სამართლიანობის აღდგენისთვის ლოცვებისთვის, შურისძიებისთვის.
სავსემთვარეობისას შემეცნებითი, მედიტაციური რიტუალები ტარდება.
ახალმთვარეობისას – განახლებითი რიტუალები.
მზის რიტუალები თავის არსში წყალს არ შეიცავს. აქ მზე იყოფა ოთხ ნაწილად: დილის, შუადღის, საღამოსა და ღამის მზე. დილა მზის ამოსვლის პერიოდად ითვლება და სიტუაციასთან თუ ადამიანთან დაკავშირებით პირველი რიტუალები მაშინ ტარდება.
შუადღისას ხანგრძლივი რიტუალები ტარდება.
საღამოში იგულისხმება მზის ჩასვლის დრო და ამ დროს პირადი რიტუალები ტარდება.
შუაღამისას სანთელი ბნელი საქმეებისთვის ინთება, მაგალითად, ადამიანთა მართვის ან დესტრუქციის.
ხოლო მეტი კონკრეტიზაციისთვის უკვე ინდივიდუალურ ციფრებს ანგარიშობენ.
გავაგრძელებ,

ვინჩესტერები, დემონები და ანგელოზთა ცვენა

– ადამიანები არ უნდა მოატყუო, შენ აქ უოთერ გეითი ხომ არ გგონია, ეს ჯოჯოხეთია, აწი სულს აღარავინ მოგვყიდის,-
“ზებუნებრივის” ბოლო სეზონი ჯოჯოხეთის დეფაქტო ლიდერის კროულის განკურნებით და ანგელოზთა ცვენით დასრულდა. ეშმაკს ლუცის ეძახიან. მაგრამ არაფრით გამოჩნდა ღმერთი. სერიალის წარმოდგენა ჯოჯოხეთის გეოგრაფიასა თუ დემონთა ჩინებზე ძირითადად ქრისტიანულ შეხედულებებსა და ამერიკულ ფოლკლორს ეყრდნობა. მოკლედ, ყველაფერი ის, რაც ზედა იერარქიებით დაინტერესებულ მაყურებელს ზედმიწევნით გააცნობს.
მაგრამ გვხვდება სუბიექტური გარღვევებიც და საკითხის პირველადი წამოჭრაც. მაგალითისთვის, ჯოჯოხეთის დეფაქტო ლიდერის პროტოტიპია ჩემთვის საინტერესო მაგი და ახალი სატანიზმი ფუძემდებელი ალისტერ კროული, რომლის პერსონაჟს თავის დროზე ქმნიდა თუნდაც, მოემი, ფულერი. მაგრამ ქვესკნელის მბრძანებლის სახით მაინც პირველად ბულგაკოვმა ვოლანდის სახით წარმოგვიდგინა.. მის შემოქმედებაზე გადაღებულ ფილმში ერთგან ანტონ ლავეიმ მიიღო მონაწილეობა. და ახლა “ზებუნებრივში”..
მოკლედ, აქ ბოლო სერიაში კროულმა აღსარება თქვა და იქვე ციდან ანგელოზების ცვენასაც ვუყურეთ.
და რა შეიძლება მოხდეს მერე? ბიბლიიდან ვიცით, მეორედ მოსვლის წინაპირობა, – ჯერ ანგელოზები დაეშვებიან. ვნახოთ, ვარაუდმა თუ გამიმართლა ღმერთის მოსვლაზე, მანამდე კი შემოდგომის ანგელოზთა ცვენას ველოდები და მაინტერესებს ისინი მიწაზე როგორ იცხოვრებენ. უფრო მანამდე კი რიდერში ბ. თრეიდის წიგნი “მითები და სიმბოლოები “ზებუნებრივის” მიღმა” გადმოვწერე და ჯერ არ გამიხსნია. მაინტერესებს.

შვიდი ანგელოზის თილისმა: სატურნი და იუპიტერი

ანგელოზ მიქაელს შეესაბამება მზის ანგელოზი;
ანგელოზ გაბრიელს – მთვარის ანგელოზი;
ანგელოზ კასიელს – სატურნის ანგელოზი;
ანგელოზ ზაჰაელს – იუპიტერის ანგელოზი;
ანგელოზ ანიელს – ვენერას ანგელოზი;
ანგელოზ რაფაელს – მერკურის ანგელოზი;
ანგელოზ სამუელს – მარსის ანგელოზი.

შესავალი

თილისმა ასტრალის ზუსტი გამოსახულების მხატვრული ფორმაა, ასტრალურ ძალებთან თანასწორუფლებიანი საუბრის საშვია.  მისი სრული ცოდნა ერთგვარი ბაკალავრის დიპლომია მაგიის სამყაროსთვის. გამოიყენება როგორც მაგიური ჟესტი. თავმოყვარე მაგი არასდროს გამოიყენებს არანაკურთხ წყალსა და ცეცხლს, ანუ მოახდენს სიტყვისა და ჟესტის მაგნეტირებას, ხოლო ჟესტი დამოკიდებულია თუ როგორია სინთეზი სუბიექტის ნებისა და იმპულსის  ქმედება და შესაძლებლობასთან.

თილისმის დამზადებისთვის საჭიროა:
– მატერია, რომელიც შეიძლება იყოს მეტალისგან დამზადებული, ქალწული ცხოველის კანისგან, პერგამენტისგან, ქაღალდისგან, რომელიც თავად მაგმა დაამზადა მასზე კეთილგანწყობილი გავლენით.
– საგნები, მაგალითად, ფანქრები, კომპასი, დანა კანისთვის, პერგამენტი, ქაღალდი, ლაქიანი სითხე, რომლითაც დაიწერება.
– და მცენარეები, რომლებშიც თილისმანი შეინახება.

კანი ნაყიდი უნდა იყოს მაშინ, როცა გავლენის ქვეშ ხარ, მაგალითად, ძველ ეგვიპტეში 23 ივნისს მკვდრად დაბადებულ ბატკანს იყენებდნენ, ამუშავებდნენ და თეთრ სახვევში ახვევდნენ. ხოლო ქაღალდი მაგის პირადი ხმარებიდან უნდა იყოს. თუ ნაყიდია, უნდა ჩავდოთ წყალში, მეტალის ფურცელზე მივაკროთ, მაკოპირებელი პრესი დავადოთ იმ პლანეტის ლოგოთი, შეგვიძლია, რომლის გავლენის ქვეშას ვიყავით შეძენისას.

მატერიალი თილისმებისთვის:
– სატურნისთვის – ტყვია;
– იუპიტერისთვის – კალა;
– მარსისთვის – რკინა;
– მზისთვის – ოქრო;
– ვენერასთვის – სპილენძი;
– მერკურისთვის – ვერცხლისწყალი.

სატურნის თილისმანი

შაბათის ანგელოზები: კეთილი – ორიფიელი, ბოროტი – ნაბამი, სული – არატრონი. ანგელოზები: დაფოკიელი, იოფილე, მეშვიდე ლეგიონიდან – ბოუელი.

მას, ვისაც ამ თილისმის ტარება უნდა, სატურნის თილისმა თავად უნდა ამოკვეთოს, მოწმეების გარეშე, თანაც არავის უნდა უთხრას შაბათს, როცა მთვარე კუროს ან თხის რქის პირველ 10 გრადუსს გაივლის და დადებით ასპექტს ქმნის სატურნთან. ასევე ის დღეა თილისმანისთვის წარმატებული, თუ ზოგადად ტრინსა ან სექსტილში იმყოფება სატურნი. გამორიცხულია კვადრატი ან ოპოზიცია. გვადგება თუ მთვარის მეორე ან 22-ე დღეები გადის შაბათს და სატურნთან პლიუსი მხარის ასპექტები აქვს. მხედველობაში ვიღებთ სატურნის საათებს: 1სთ 12-დან, 1სთ-მდე დღის, მე-8სთ 7-დან 8-მდე დღის, მე-15 2-დან 3-მდე შუაღამემდე და 22 სთ დილის 9-10სთ-მდე. საათი ასევე ასპექტებთან უნდა იყოს შეხამებული.

სატურნი იცავს ფეხის-ხელის მოტეხვისგან, პარალიჩისგან, გარშემო სატურნული საგნების რიცხვის ზრდას უწყობს ხელს. ეხმარება მიზნის მიღწევაში იმ პირებთან, რომელთაც მაღალი თანამდებობა აქვთ, ერთგულსა და ძალაუფლებიანს ხდის, კარგ შემთხვევაში. სამაგიეროდ, უბედურია სასოფლო საქმეებში, ჩხუბებსა და მშობიარობაში.

თილისმანის თავში ხშირად სატურნის ნიშანს წერენ, ეს ცალ მხარეს, მის ქვემოთ 5 ქიმიანი ვარსკვლავით, უფრო ქვემოთ წვერებიანი კაცია, ნამგალი უჭირავს, მეორე მხარეს ციფრების კვადრატია ან ამ რიცხვების კაბალური სახელები.

სატურნი მოხუცი კაცით გამოისახება, რომელიც ასო TAY-ზე დგას, თუ კაბალაა – ებრაულ ჯვარზე.

იუპიტერის თილისმანი
რიცხვი 34

ხუთშაბათის ანგელოზი: კეთილი – ზაჰარიელი, ბოროტი – ჰაბი, სული:ბეტორი, ანგელოზი: სადკიელი. სიკეთის გენია: ზაკიელი. ანგელოზ მბრძანებელი მე-6 ლეგიონის – საბიელი.

ხუთშაბათს კეთდება, როცა მთვარე იმყოფება სასწორის პირველ ათ გრადუსში და შედგება კეთილი ასპექტებისგან სატურნთან და იუპიტერთან. 1სთ 12-დან 1-მდე დღისით, 8საათი 7-დან 8-მდე საღამოს. 15 – 2-დან 3-მდე შუაღამისას,  22-9-დან 10-მდე მეორე დღის დილამდე (პარასკევს).

ეს თილისმანი იცავს დაბადების ჰოროსკოპში არსებული მოულოდნელი შემთხვევებისგან, სიკვდილის საშიშროებისგან. ნაღველს ქარს ატანს და ადამიანს იღბალს აძლევს. უმეტესად, ოქროზე იკვეთება, მაღლა იუპიტერი რომ ეწეროს, ისე. მის ქვემოთ ხუთქიმიან ვარსკვლავს სახავენ. დაბლა, უფრო ქვემოთ, მღვდელია გამოსახული ანაფორითა და ხელში წიგნით. მეორე მხარეს მაგიური კვადრატია 1-დან 16-მდე ციფრებით ან კაბალისტური ცხრილით.

ეთერული სარკე

ყოველთვის მინდოდა ჩემი დამზადებული წიგნი მქონოდა ან ტანსაცმელი. ძველ კაბებს ვიღებდი და თავიდან ვკერავდი, თმასაც ჩემით ვიჭრიდი. ერთხელაც გადავწყვიტე საკუთარი სარკე შემექმნა.
ლირიული გადახვევისთვის ვიტყვი, რომ გონების ორ ნახევარსფეროს შორის უმოქმედო კედლისმიერი ჯირკვალი მდებარეობს, რომლის დინამიკაში მოყვანა მიკრო და ტელესკოპურ მხედველობას ავითარებს.
კონცენტრირებული მზერა დაკავშირებულია აზრის კონცენტრირებასთან. მიმართულია ცენტრიდან თვალების აბსოლიტურ დამორჩილებაზე.
(იხ. ოდინა)
მას ავარჯიშებენ ოპტიკური გამოსახულების ყურებისას, მედიტაციური ვიდეოთა აღქმისას დილის ბუნებრივ შუქზე, როცა ფონში ერთ წერტილს ირჩევ და მასში იწყებ შესვლას.
მზერის ვარჯიში იწყება საგანთა თანმიმდევრული მზერისგან, მაგალითად, ჯვარედინად, ზიგზაგურად დაკვირვება საგნებზე. იყენებენ მაგიურ სარკესაც.
მოკლედ, რეცეპტია როგორ დავამზადოთ ჩვენი მაგიური სარკე:
დაგვჭირდება კამერის აქრომატიზებული ობიექტივის ლინზა, შეზნექილი გაპრიალებული მინაა.
ამოზნექილ მხარეს სპირტით გავწმინდავთ და შავი სქელი ლაქით დავფარავთ.
მასზე ლაქი თანაბრად უნდა იყოს წასმული და ადგილი არ იყოს გამორჩენილი. რომ გაშრება, გაპრიალებისთვის ლაქს ხელმეორედ გადავუსვამთ და შეზნექილ მხარეს ვწმინდავთ, ვდებთ ბამბიან კოლოფში.
იგი ისე გვიჭირავს, ცერა თითები რომ ეხებოდეს მინის ზედაპირს  და ვამბობთ, რომ ყველაზე ლამაზები ვართ.

რეგულირების ბიურო

ნაწერის სათაური ჩემი არ არის, თანამედროვე ფილმიდან ავიღე, როცა ზეციური ბიურო სახელმწიფოს პოტენციურ მმართველს ეცხადება და პირობებს წარუდგენს: თუ გინდა მთავრობაში იყო.. მერე ეს კაცი დაიხურავს ქუდს, როგორც ცოდნის სიმბოლოს, ავა ცათამბრჯენზე, როგორც ბაბილონის გოდოლის სიმბოლოზე, რომ ღმერთს პირისპირ ჩახედოს და უთხრას: ორივე მინდა. მერე მოხდება დაპირისპირება ანგელოზებს შორის, ვიღაცა ბედისწერას განუდგაო და ამ კაცს წიგნი შეაჩეჩეს ხელში: აგერ, მთელი შენი ცხოვრება წერია, სხვაგვარად ვერ იზამო. ბოლოს ირკვევა, რომ ბედისწერა ბრბოსთვისაა განკუთვნილი, მხოლოდ ერთეულები თუ ცდილობენ დამოუკიდებელ ნაბიჯებს და ეს ღმერთს მოსწონსო.

ეს სათაურის ახსნისთვის მოკლე შინაარსად, ფილმი იქით და მაგიაზე ვფიქრობ, როგორც განგების შეცვლის ერთ, მაგრამ არა ერთადერთ საშუალებად და ვამბობ, მისი ცალსახად უარყოფა არ შეიძლება, მთავარია, როგორ გამოიყენებ. თუ დაკვირვებიხართ, თუნდაც წიგნებში ჭეშმარიტების შეცნობა ეშმაკისთვის სულის მიყიდვით იწყება, მაგრამ მასზე არ ჩერდებიან, მუდმივ მოძრაობაში არიან. აქ არ იმაზე, რამდენადაა მაგიურობა სარწმუნო, მხოლოდ მის მორალურ ასპექტებზე გავამახვილებ ყურადღებას.

შაგრენის ტყავი რომ ავიღოთ, როგორც სურვილების შემსრულებელი სიმბოლო, გამოხატული მატერიალურად, ცხვარი, მედეას თუ აბრაამის დროიდან, ოდითგანვე იმ სოციალურ კატეგორიაში გადის, სიცოცხლეს მსხვერპლად რომ ეწირება. ამ შემთხვევაში, აბრაამი შაგრენთან იდენტური ხდება, რამდენადაც სურვილისა და მოსურნეს საერთო აღქმა ხდება. სიცოცხლის ბოლოს ტყავი კაცთან ერთიანდება და მთლიანობაში ხდება დაღუპვა.

აღვნიშნავ, რომ გენეტიკური მდგომარეობის მიუხედავად, მისი პრაქტიკისთვის არასდროს მიმიმართავს. იმ მიზეზით არა, რომ ცოდვად მივიჩნევდი, ეკლესიაშიც კი სამიოდე სურვილი თუ მექნება ნათქვამი ხატისთვის. საქმე იმაშია, რომ მძაფრი სურვილები არ მაქვს და ჩემი პრობლემა შინაგანის დაზიანებულ აღქმაშია. დაზიანებული გარემოსთვის ითქმის, თორემ როგორც ფრთხილი, ისე აღვიქვამ, ვიცი, რომ ნებისმიერ სურვილს ნეგატიური მხარე მოყვება და მეშინია მათი ახდენის. ამიტომაც ვამბობ: კონკრეტული სურვილები არ მაქვს.

ვთვლი, რომ ”ვსიო კ ლუჩშემუ”, აი, როცა ერთმა ახლობელმა მაგიის მეშვეობით სურვილი ჩაიფიქრა, სასურველ თანამდებობაზე მოწყობისთვის, სხვაგან უკეთესი პირობები გამოუჩნდა, მაგრამ ვეღარ გამოიყენა, იმ ახდენილი წინა თანამდებობის გამო. ან როცა ჩემმა წინაპარმა საყვარელი ქმარი მოაჯადოვა, შემდგომში თავად გადაუყვარდა და მუდამ ღალატობდა. ეტყობა ის გამოჩნდა, ვისაც ის განგების ნებით უყვარდა. მაგრამ გამაღიზიანებელი ის არის, რომ როცა დროისა და ექიმის გაიგივებას ახდენენ, მგონია, მაფურთხებენ, რადგან ვთვლი, რომ იდეები არსებობს, რომლებიც დროსა და სივრცეზე მეტია. მე კი არ ვიცი, რომელი სურვილი საუკუნოდ მიღირს, ნებისმიერ ფასად, დროსა და სივრცეზე მეტად, ამიტომაც მძაფრი სურვილები არ მაქვს. თან მე ძალა არ მაქვს, რადგან სათანადო ხედვა არ მაქვს.

თან სწორედ გაიგეთ, წეღან ლოცვა ღმერთისადმი და მაგიის გამოყენება სათხოვნელად ერთ კონტექსტში მოვაქციე, – საბოლოოდ, ორივე შემთხვევაში სურვილი მაინც ღმერთამდე აღწევს, მხოლოდ მეორეში სურვილის ახდენისთვის სიტყვასთან ერთად მისი იდეის გამატერიალურება უნდა მოვახდინო, თუ პირველის შემთხვევაში მხოლოდ სიტყვის ძალა მოქმედებს.

მის მავნებლობაზე რომ გავამახვილო ყურადღება, ზოგი თვლის, რომ თხოვნის გაგზავნას უარყოფითი შედეგი არ აქვს. მე მაინც ვთვლი, რომ ორივე შემთხვევაში, სანაცვლოდ რაღაცის დათმობა გიწევს. ცხოვრებას ერთგვარ ”ლეველებად” აღვიქვამ, ანუ რაც უნდა დახარჯულიყო შენი ცხოვრების ერთ სფეროში, ენერგია იქიდან გადმოდის და ამ თხოვნისთვის ლოკალიზდება, ანუ საკუთარი საჭიროებებიც ყოველთვის ერთმანეთის პროპორციულია. ამიტომაა მაგია ბნელი, რადგან თვლიან, რომ სამყარომ უფრო იცის შენი საჭიროებები, ვიდრე თავად შეგიძლია მისი გარჩევა. მაგალითად რომ ავიღოთ სატურნის თილისმანის დამზადება, რომელიც ეხმარება მაღალი თანამდებობის მოსაპოვებლად, მის მატარებელს ენერგიულსა და ძალაუფლებიანს ხდის, სამაგიეროდ, უბედურების მომტანია სასოფლო სამეურნეობის საქმეებში, პირად კონფლიქრებში და მშობიარობის შემთხვევებში.

ხოლო ოკულტიზმსა და მაგიას შორის განსხვავება არა, უფრო საფეხურებია, რამდენადაც პირველი შეცნობაზე ლოკალიზდება და თეორიულია, ხოლო მეორე ამ თეორიის გამოყენებაა პრაქტიკაში. ეს ფაუსტური ლოგიკაა, რამდენადაც თეორიული ცოდნა ბედნიერების მომტანი არ არის ინტროვერსიული, გარემოსგან იზოლირებული ბუნების გამო. ოკულტიზმის დიდი წვლილი იმაშია, რომ მდგომარეობას ამყარებს შენსა და ზედა სამყაროს შორის. მაგია ერთგვარი გასროლაა იარაღის გარეშე. მისი მოქმედება იმაში მდგომარეობს, რომ გარეგნობა შინაგანის მკრთალი, მაგრამ მაინც ანარეკლია, ცოცხალი ორგანიზმები და მაგნეტიკური სხეულები გამოყოფენ ბნელ ფლუიდებს, სენსორების მიერ ხილულს. ეს ფლუიდები არის უხილავი ძალის გამოვლინება. ვფიქრობ, ცოდვა ის კი არ არის, რომ ეს ძალა იქნას გამოყენებული, არამედ ის, რომ ეს შექმნილი ძალა, გამოუყენებლად იკარგებოდეს, მასთან კონტაქტის გარეშე ვკვდებოდეთ. მთავარია  ხედვის, აღქმის მდგომარეობა, რეალობასთან იყოს კავშირში.

ეს ზოგადად, მაგიასთან დაკავშირებით აზრი რომ მეთქვა. თქვენს ნებისმიერ შეხედულებას ინტერესით მივიღებ. თუ სურვილი იქნება, შემდეგი თემებისთვის ვაპირებ, ძველ ქართული მაგიიდან რამდენიმე საქორწინო რეცეპტი გასწავლოთ, სასიყვარულო ელექსირები წავიკითხოთ ან ზოდიაქოს ნიშნების მიხედვით თილისმანები დავამზადოთ.