წარმოიდგინეთ, ლუი ანდერსონისნაირი ტიპი, წითელი, მსუქანი ბიჭუნა ანიმაციიდან, სახლში დაგპატიჟებს, სადაც მამამისს გამოაქვს თოფი და სამამულო ამბებით თავს იწონებს, პარლამენტში კგბს შპიონები ელანდება, შენ კიდევ უნდა შეაფასო როგორ მოგეწონება მამამთილი, სანამ დედამთილი ახალ ბავშვზეა ორსულად. არა, აქ სხვა ლუიზეა საუბარი. ახლა წარმოიდგინეთ, რომ ანიმაციის ლუი გაიზარდა და ბარში კომიკად მუშაობით ირჩენს თავს, მელოტდება, ჭორფლები უფართოვდება, კიდევ უფრო მრგვალდება. არა და, როდესაც ორმოცს გადაცილებული კაცი ხელს განქორწინებაზე აწერს, თითქოს მთელი ახალგაზრდობა ციხეში გაატარა და ცხოვრება ნულიდან უნდა დაიწყოს დამახინჯებულმა და არარეალიზებულმა. თქვენ შეხვდებოდით ასეთ კაცს?
ხანდახან ბავშვებს ძიძას მიაბარებს და პაემნებზე დადის. საშუალოზე დაბალი დონის ქალები ერთიმეორით ენაცვლებიან. მაგრამ, ძირითადად, ანძრევს. მეტიც, როცა მმკსნაირმა ორგანიზაციამ უბიწოების პროპაგანდისთვის აქციები მართა, ტელევიზიაში მასტურბაციის მხარდამჭერად სწორედ ლუი მიიწვიეს. ზოგადად, რელიგიური ადამიანია ლუი, სიკვდილის მერე სიცოცხლის სჯერა, უბრალოდ მკვდრები ამას ვეღარ ნახავენო. ბავშვობაში, როცა რამეს დააშავებდა, ეტყოდნენ, ეს შენ დაარჭე ლურსმანი ქრისტესო. შეიპარა კათოლიკურ ეკლესიაში, ქრისტეს ქანდაკება ჩამოხსნა და ლურსმნებისგან გაათავისუფლა. ირონიაა, რომ უფროსებმა ბავშვი ვანდალიზმში დაადანაშაულეს და ქანდაკებას ლურსმნები ხელახლა მიაჭედეს.
ლუი ობამას ინერტული მხარდამჭერია. აინტერესებს პოლიტიკურ დისკუსიებში ჩაბმა, თანასწორობას ღაღადებს: ვინ არ შეუშვა გორილა ბალეტზე? ვინც ამ პასუხზე სერიოზულად ფიქრობს. იცით, როგორი ბანალური ფილმია? შვილი მეტროში რომ დაეკარგება და გგონია, ვინმე მოიტაცებს, გამოსასყიდლებიო, ცხოვრება დაენგრაო, არა და ბავშვი გაუნძრევლად იქვე ყოფილა. აი, ავღანეთსა და ერაყში როგორც კომიკოსი ისე წაიყვანეს ლუი, კონცერტზე ჯარისკაცები გაგვირთეო. ამასობაში, შეიარაღებული მტრები დაადგებიან, მეთქი, მძევლად აიყვანენ, რა ეშველება. არა და ლუის ჩანთიდან იხვი ამოუხტება, რა საყვარელიაო და ორივე მხარე შერიგდება, იხვს მოეფერებიან, ჭამენ, დალევენ, დროს გაატარებენ. მოკლედ, ლუის ცხოვრებაში არაფერი სათავგადასავლო არ ხდება გარდა ყოფითი პრობლემებისა: ბავშვები სკოლაში მიიყვანოს და მოიყვანოს, მანქანაც კი არ ჰყავს, მეტროს კლიენტია, რესტორნებშიც კი არ დადის, პიცასა და პონჩიკებს მიირთმევს.
ფილმი ისე მიმდინარეობს, ვერ გაიგებ სიმართლეს ამბობს თუ ცრუობს. თან ჩემი თავი მეცნო ამ ფრაზაში: “მე ყველაზე საშინელი მატყუარა ვარ, ვინც კი შემხვედრია. ჟურნალის საყიდლად რომ მაღაზიაში ჩავდივარ და ვინმე მეკითხება თუ სად მივდივარ, ვპასუხობ, რომ ოპერაში. საშინელებაა”. ამაშიც: “მე არ ვწყვეტ ჭამას, როცა დავნაყრდი, საკვები ხომ არ მთავრდება იმით, რომ მე დავნაყრდი”. ან ამაში: “ცხოვრება ზედმეტად ხანმოკლეა მხოლოდ მაშინ, როცა სამშობიაროშივე კვდები”. ინერტული მიმიკებით წარმოთქმული სევდიანი ხუმრობები ვისაც მოგწონთ, ლუიც მოგეწონებათ, ანტირასისტული, ფემინისტური, ანტიჰომოფობიური ნაკრებია. ქუჩაში ვინმე რომ შეაგინებს, ლამის პატრულს რომ გამოიძახებს. წადით ხოლმე პაემანზე შვილებიან კაცთან.
Merz AnnA Blume 