ფრენკ ანდერვუდის მამა

გამეცინა, როცა მაიკლ დობსმა პრეზენტაციაზე ბოდიში მოიხადა, ჩემი მეუღლე ვერ ესწრებაო. ეგრევე სეზონის ბოლოდროინდელი ფრენკ ანდერვუდი გამახსენდა. ამჯერად, 90-იანებში გამოსულ “ბანქოს სახლს” ვკითხულობ, შეიძლება ითქვას, კორუფციოლოგის ბესტსელერს. საინტერესო კი ისაა, რომ ავტორი ამჯერად შიგნიდან, ლორდთა პალატიდან გვწერს. მუშაობდა ბოსტონის ჟურნალშიც პოლიტიკის მიმომხილველად. იყო მარგარეტ ტეტჩერის პირადი მრჩეველიც, ჯერ კიდევ მისი ოპოზიციურობის ხანაში, სხვათაშორის, სწორედ მისი აუზის პირიდან დაუწყია ტრილოგიის დაწერა.
შესაბამისად, მაკბეტიდან რიჩარდ მე-3-ზე მოთხრობილმა ამბებმა არა მხოლოდ ისტორიული, თანამედროვე პოლიტიკური გავლენაც მოახდინა. წიგნი კიდევ უფრო დუნედ იკითხება, ვიდრე სერიალი მიმდინარეობს, კამერები რომ თითქმის არ მოძრაობს და წარმოიდგინეთ ახლა მისი პირვანდელი ბრიტანული სერიები.
ხოლო ის, რითიც ფრენკ ანდერვუდი შეიფუთა, სხვადასხვა დროის ცნობილი სახეები გახლდათ. მაგალითად, ჯონ კენედის მიმიკები სასიმბოლო სცენებში, გარეტ ვოლკერის დებულებები, ობამას მიშტერება ნიკოლა სარკოზის უკანალზე, რაც ფრენკს ზოისთან დაემართა და სხვა. ასე შეიქმნა ანტიგმირი, რომელიც ხალხმა შეიყვარა. და ფრენსის ურქუჰარტისნაირ პოლიტიკოსს ითხოვენ პრეზიდენტად.
ჯერ განსხვავება წიგნსა და ამერიკულ სერიალს შორის ისაა, რომ ფრენკ ანდერვუდი ფრენსის ურქუჰარტისგან განსხვავებით ნაკლებად ლოიალურია იდეებში, ფრენკს რცხვენია თავისი სამხრეთ კაროლინური წარმომავლობის, ფრენსისი თავის შოტლანდიური წარმომავლობის აწევას ცდილობს. თავისთავად განსხვავდება მოქმედების ადგილი, ვაშინგტონის სახლი ლონდონის სააბატოსაგან, დროის სხვაობაცაა. ფრენკის ცოლი კლერი გაცილებით ძლიერი ქალი ჩანს, წიგნში მას უფრო მეორე ხარისხოვანი როლი აქვს. სამაგიეროდ, პრესა უფრო ძლიერია წიგნის ვერსიაში.
ვფიქრობ, ტრილოგიის წაკითხვის მერე ათი წლის წინ გამოშვებულ “პირველ ლედის” წავიკითხავ, სანახევროდ, უკვე გადავათვალიერე და მგონი მისი პერსონაჟი მაკბეტის ტიპაჟს ვერ ეშვება და ამ წიგნით უნდა რომ ამოწუროს. თან რაღაც აბზაცები ვიპოვნე, სადაც პირველი ლედი მუსლიმან გეის დასაცავად წავა, “ბანქოს სახლის” მე-3 სეზონის მნახველებს ალბათ გეცნოთ ეს ამბავი. ამიტომ, ვიფიქრე, რომ ამერიკული სერიალი არა მხოლოდ ერთ ტრილოგიაზეა დაფუძნებული, მაიკლ დობსის სხვა ნაწერებსაც მოიცავს. 

მაწანწალა კატა ბობი

ლონდონელი მაწანწალას ავტობიოგრაფიულ წიგნზე გიამბობთ, იმ წიგნზე, რომელმაც ავტორის ცხოვრება შეცვალა: ჯეიმს ბოვენზე (James Bowen), რომელმაც ქუჩაში ხეტიალისას უპატრონო კატა გაიცნო და მოუარა. მანამდე წებოს სუნთქავდა, შიმშილსა და სიცივეს ასე უმკლავდებოდა, კოვენტ გარდენზე გრანჟს უკრავდა და ფულს ასე შოულობდა. კურტ კობეინს გავდა, მაგრამ ფულს არავინ ჩუქნიდა, მანამდე, სანამ კატა არ შეიფარა, მასთან მეგობრობამ ლომკა გადაატანინა, youtube-დან ცნობილი მაწანწალები გახდნენ და ვინმე ტურისტი ინგლისში თუ მოხვდებოდა, კოვენტ-გარდენს მიაშურებდა ქუჩის გიტარისტისა და კატა ბობისთვის ვიდეოს გადასაღებად. ცოტა ხანში ჯეიმს ბოვენმა ავტობიოგრაფიული წიგნი გამოსცა, – “მაწანწალა კატა ბობი” და “ბობის თვალით დანახული სამყარო”, – სადაც ადამიანისა და კატისთვის ქუჩის ცხოვრებას აღწერს. წიგნმა შესწორებები გაიარა და ბესთსელერად იქცა. მასზე დაყრდნობით ბავშვებისთვის ილუსტრირებული წიგნიც გამოიცა. ასე გამდიდრდა ჯეიმს ბოვენი და კატა ბობი მდიდრულ შამპუნებში ბანაობს.

წესით, ბედნიერი ამბავია, ისტორია, სადაც პერსონაჟი თავის კუთვნილ “ჰეფი ენდს” მხოლოდ წიგნში კი არა, ცხოვრებაშიც ნახულობს, მაგრამ მეორე მხრიდან იმ ამბავს წააგავს, სადაც საზოგადოება პუმა სათამაშოს უფრო უვლის, ვიდრე რეალურ პუმას ზოოპარკში: სანამ კატას გამოიყვანდა სამათხოვროდ, ჯეიმს ბოვენი დღეში იმდენს შოულობდა, რამდენსაც კატასთან ერთად საათის განმავლობაში, სახლიც აყიდინა და გაამდიდრა. რაც უფრო მიზანთროპული და მარტოსულია საზოგადოება, ცხოველის ჩანაცვლება მეტად შეინიშნება. ცხოველთა დამცველებს ვურჩევ, რომ წიგნი აუცილებლად გადმოწერონ ოფიციალური, არაპირატული საიტიდან.