ვინ არის ანნა ბლუმი?

ლექსი „ანნა ბლუმი“ წერილია და უაზრო არაფრით თამაში. ხალხს აინტერესებდა ვინ იყო ანა ბლუმი. იგი გამოიგონეს და უძღვნიდნენ ლექსებს. 1920 წელს ინგლისურად ითარგმნა. ბერლინში 1920 წელს რუდოლფ შვიტერსმა გამოფენა მოაწყო სახელწოდებით „ანა ბლუმის სიკვდილი“. „ანნა ბლუმს“ ხშირად თარგმნიან, როგორც „ევა ბლოსამს“. ის პირველად 1919 წელს დაიბეჭდა და მას შემდეგ პერიოდულად იბეჭდებოდა. ანნა ბლუმს მერცის წოდება მიენიჭა. ლექსი დაცინვა იყო იმდროინდელი სენტიმენტალური პოეზიის.
როცა ვქმნიდი სიტყვა მერცს, მაშინ მას არავითარი მნიშვნელობა არ ქონდა. ახლა მას ის მნიშვნელობა აქვს, რაც მე მივეცი, ანუ ბორკილებისგან გათავისუფლება მხატვრული ქმნილების შექმნის მიზეზით. „მერც–სახლი“ ჩემი პირველი არქიტექტურა იყო. მისი დავალება ისაა, რომ დაალაგოს წინააღმდეგობები და აქცენტები დასვას. ხოლო განსხვავება ბლუმსა და ჰანოვერს შორის ისაა, რომ ანნა თავიდან და ბოლოდანაც ერთნაირად იკითხება, – წერდა კურტ შვიტერსი.
ჰანოვერის დადაისტები გერმანელი დადაისტებისგან სიტყვა „მერც“–ისგან სხვავდებოდნენ. კურტ შვიტერსის 1919 წლის მანიფესტის მერე ეს სიტყვა უნივერსალურ ნაწილად იქცა. თუ ბერლინური დადა თავის პროგრამებში პირველ რიგში ექსპრესიონისტებს ებრძოდა, კურტ შვიტერსი ბერლინელი დადაისტებისგან განსხვავებისგან ილტვოდა, რათა მისი შემოქმედება სხვების შემოქმედებაში არ აერიათ. მან ამას 1921 წელს მიაღწია, როცა დადაისტები ორ ჯგუფად დაჰყო: ნამდვილი და ყალბი. ნამდვილი დადაისტები ციურიხში არიანო, არპი მითუმეტესო, უთქვამს. მერც–მხატვრობაში იყენებდნენ არა მხოლოდ ფუნჯსა და საღებავს, საჭირო მატერიალს ირჩევს მხატვარი და დეფორმაციას უკეთებს მას. კლასიკური მერც პერიოდი დასრულდა 1923 წელს. „ანნა ბლუმის“ გამოცემა წმინდა ლიტერატურული მოვლენა იყო.
ერიხ ფრიდმა დაწერა ლექსი „ანნა მულბს“. კურტ შვიტერსს მიუძღვნა და ჟღერს, როგორც ორმაგი სიყვარულის ახსნა ერთდროულად ანასა და მისი ავტორის მიმართ.

Kurt Schwitters’ “Anna Blume”

“O beloved of my twenty-seven senses, I” is an expansion of his senses. The idea is that to appreciate and experience Anna’s beauty, five senses aren’t enough.
“love your!–you ye you your, I your, you my.” He is infolding her into a possibe duo with him.
“–We?” The possibility of “we” is a central element, of the two becoming one.
“This belongs (by the way) elsewhere” is a reference to the concept of “we” belonging elsewhere–that is, in reality.
“Who are you, uncounted female? You are” is an attempt to create a niche for Anna, an identity that can be static.
“–are you? People say you are,–let” is a reference that what society says and what people say about someone is not the reality of the person. The reality/identity of Anna is what he is himself trying to establish.
“them say on, they don’t know a hawk from a handsaw” is a reference to society’s ineptness in knowing the real Anna, a society that cannot tell living (hawk) from nonliving (handsaw).
“You wear your hat upon your feet and walk round/on your hands, upon your hands you walk.” stresses the unconventional actions of Anna.
“Halloo, your red dress, sawn up in white pleats.” Red is the traditional color of “available” females while white is the traditional color of purity. Anna is both, a complete woman.
“Red I love Anna Blume, red I love your!–You/ye you your, I your, you my.–We?” expresses his physical desire for the “red” part of Anna. The “I your” is an elliptical reference to I your lover and you my lover.
“This belongs (by the way) in icy fire” is a reference to physical passion.
“Red bloom, red Anna Blume” what do people say?” is a reference to Anna’s sexuality, both in the redness and the bloom, the blooming of her sexuality, as a flower unfolds–it is a pun on her name.
“Prize question: 1) Anna Blume has a bird.
2) Anna Blume is red
3) What colour is the bird?” is a faulty syllogism–an example of faulty logic that one idea could be logically and correctly drawn from the information provided. In logic, we could not know what color the bird was just by knowing that Anna was red.
“Blue is the colour of your yellow hair./Red is the cooing of your green bird” is a mixing of senses, a breaking of rules of color, a use of synesthesia–where we could hear and see color or taste sound.
“You simple girl in a simple dress, you dear/green beast, I love your! you ye you your,” is a reference to her being naive. The green beast is the one that haunts him, jealousy.
“I your, you my.—We?” has now moved to its own line: I your lover, you my lover, we together please is the strong implication.
“This belongs (by the way) in the chest of fires” is an allusion to the passion they would generate.
“Anna Blume! Anna, a-n-n-a, I trickle your/name. Your name drips like softest tallow.” is an allusion to the tallow of a candle trickling to make the candle and thus be a vehicle of light–to light their love. Tallow is also used as a lotion, to make skin smooth.
“Do you know, Anna, do you know already?” is a question about her knowledge of her importance to him.
“You can also be read from behind,and you, you/ the loveliest of all, are from behind, as you are from before: ‘a-n-n-a.'” is reference to her name being a palindrome, being read backwards and forwards, and to her being a palindrome in essence in that from the front she is Anna and from the back she is still Anna. She is Anna from any direction.
“Tallow trickles caressingly down my back./Anna Blume, you trickle beast, I love your!” is a reference to her caresses, the ones he desperately wants.

Remember it is basically a love poem. The speaker in the poem is Anna’s would-be lover. It is a monologue in that the one speaker is addressing Anna, but we do not hear any one else’s voice. It has no physical setting in time or place, but is an expression of his emotional interest in Anna Blume.

An Anna Blume

Oh Du, Geliebte meiner 27 Sinne, ich liebe Dir!
Du, Deiner, Dich Dir, ich Dir, Du mir, —- wir?
Das gehört beiläufig nicht hierher!
Wer bist Du, ungezähltes Frauenzimmer, Du bist, bist Du?
Die Leute sagen, Du wärest.
Laß sie sagen, sie wissen nicht, wie der Kirchturm steht.
Du trägst den Hut auf Deinen Füßen und wanderst auf die Hände,
Auf den Händen wanderst Du.
Halloh, Deine roten Kleider, in weiße Falten zersägt,
Rot liebe ich Anna Blume, rot liebe ich Dir.
Du, Deiner, Dich Dir, ich Dir, Du mir, —– wir?
Das gehört beiläufig in die kalte Glut!
Anna Blume, rote Anna Blume, wie sagen die Leute?
Preisfrage:
1. Anna Blume hat ein Vogel,
2. Anna Blume ist rot.
3. Welche Farbe hat der Vogel?
Blau ist die Farbe Deines gelben Haares,
Rot ist die Farbe Deines grünen Vogels.
Du schlichtes Mädchen im Alltagskleid,
Du liebes grünes Tier, ich liebe Dir!
Du Deiner Dich Dir, ich Dir, Du mir, —- wir!
Das gehört beiläufig in die —- Glutenkiste.
Anna Blume, Anna, A—-N—-N—-A!
Ich träufle Deinen Namen.
Dein Name tropft wie weiches Rindertalg.
Weißt Du es Anna, weißt Du es schon,
Man kann Dich auch von hinten lesen.
Und Du, Du Herrlichste von allen,
Du bist von hinten, wie von vorne:
A——N——N——A.
Rindertalg träufelt STREICHELN über meinen Rücken.
Anna Blume,
Du tropfes Tier,
Ich——-liebe——-Dir!