არ ფიქრობთ რომ ასაკში ნებაყოფლობითი ბულინგი მეგობრობის სახელით გვხვდება? განსაკუთრებით ძმაკაცები დასცინიან ერთმანეთის ფეილებს, თითქოს მშვიდობიანობის ჟამს სამომავლოდ მტერთან დახვედრისთვის ემზადებიან. აი, ამ კვირაში მოვისმინე ტრაბახი, რომ ძმაკაცებმა გოგოსთან პაემანზე წასულ მეგობარს საფულე ჩუმად ამოაცალეს. სხვა სამეგობროში პორნო ვიდეო გაუვრცელეს და ინტერნეტში დადებით აშანტაჟებენ. ან დათვრნენ და შეყვარებულები უგინეს ერთმანეთს. და ეს ადამიანები ერთმანეთთან მაინც მეგობრობენ, თითქოს სამეგობროდან წასვლა დაბულინგებულის ხუმრობის უუნარობაზე მეტყველებს ან მე რა მესმის, მეგობრობა ერთმანეთისთვის მხოლოდ კარგის ძახებით ხომ არ განისაზღვრება და სხვა.
შეიძლება მეგობრობის ცოტა რამ მესმის, მაგრამ საქმე აქამდე არასდროს მიმყავს. თუ ვატყობ, რომ მეგობარი ჩემდამი პატივისცემას კარგავს, ხელს მაჩვევს თუ ვერბალურ ძალადობას ეწევა, წერტილის დასმა არ მიჭირს სტაბილურ ურთიერთობაშიც კი. რადგან მომავლის იმედი მაქვს და მჯერა, რომ გამიმართლებს და ერთხელაც ჩემნაირ ადამიანს ვიპოვნი.
Merz AnnA Blume 
გულწრფელად მინდა მჯეროდეს, რომ შენნაირი (ფამილარულ ტონს არ გამიპროტესტებ, ალბათ) ხალხის არსებობა. ძალიან ქულ ნააზრევია მასშტაბურ პრობლემაზე. ასე მგონია, მეგობრობა აღარ არსებობს. ან არ ვიცი.