როცა მარტო ვარ, ავტოსტოპში მიმართლებს. მაგალითად, ბორჯომის ხანძრის დროს, პირველივე ხელის აწევაზე წაღვერისკენ მიმავალმა რეინჯერმა გამიჩერა და პირდაპირ მათ შტაბში მიმიყვანა. სამსახურის მერე უეცრად გადავწყვიტე წასვლა, მეთქი მოვასწრო ბორჯომის ნახვა. ტყეში რომ შევედი გირჩები ხტუნაობდნენ, კვამლისგან ყელი მტკიოდა და უკვე ბნელოდა. კამერის გამო ხალხს ჟურნალისტი ვეგონე და ცხელ ზონებშიც თავისუფლად მიშვებდნენ. ცოდვა ჩავიდინე და შევიფერე, ბებიებს ყავა დავულიე, ბიჭები საკუთარ ისტორიებს მეტრაბახებოდნენ: “ამას იმიტომ კი არ გიყვები, რომ ასათიანის ან ჟორჟოლიანის შოუში მოვხვდე..” – თან თავს იმართლებდნენ.
თბილისში რომ ჩამოვედი, უკვე გამთენია დგებოდა. უბნის ბავშვები ეზოში გამოდიოდნენ და ახალ თამაშს იგონებდნენ. “მოდი, ბორჯომობანა ვითამაშოთ,” – ვიღაცამ დაიძახა და სხვები აყვნენ: “ბრბრბრ..ბრაახ”, – ვერტმფრენის ჩამოვარდა განასახიერა მეორემ.
Merz AnnA Blume 