ინსტინქტი (მეორე)

როცა ვინმე იგებს, რომ ჩემი სამუშაო ადგილი მორგია, ანატომიური შეკითხვები უჩნდება, მაგალითად, რამდენ ხანში უდედდება გვამს სისხლი ან ორგანოებით თუ ვვაჭრობთ. მაგრამ უფრო ხშირია პირადი ხასიათის ინტერესი, მაგალითად, მარად სევდიან მუსიკას თუ ვუსმენ ან ახლობლის სიკვდილი მადარდებს თუ არა. პარალელურად ვმუშაობ კომპანიისთვის, რომელიც სექსოლოგიურ კლინიკასთანაა კავშირში. ეტყობა დეპროდუქციულობაზე ტასკმა რეპროდუქციულობისკენ დამლინკა.

ყველაზე რთული ქეისი გვაქვს ამჟამად, პოსტ საოპერაციო ლეველზე გვყავს ქალი და რეაბილიტაციას გადის, ვისაც საშო და საშვილოსნო არ გააჩნდა. ქირურგებმა არეალი ხელოვნურად გამოუშიგნეს, ნერვული დაბოლოებები შეუკოწიწეს, რადგან თავი სოციუმის სრულფასოვან წევრად ეგრძნო, თუმცა საქმის კურსშია, რომ შვილოსნობას ვერასდროს შეძლებს. ეს ფასადი უკვე ჩემამდე მიაწოდეს უფრო კომპეტენტურმა პირებმა. გინახავთ პლასტიკური ქირურგის სნობობა? გინახავთ სექსოლოგები როგორი სნობები არიან? და ახლა წარმოიდგინეთ პლასტიკური ქირურგი სექსოლოგიის განხრით. ჩემი აზრით, მათ უნდა მივათხოვოთ სილამაზის სალონში მომუშავე ქალები, ინერციებზე ან ჟანგბადის პროცედურებზე.

“ჩემსავით მორიელი ხარ? ალბათ ძალიან ერთგული ცოლი იქნები. აი, მეორე ქმარი მერწყული მყავდა და იმდენად ერთგული იყო, სხვისკენ არც მე გამიხედავს”, – მესაუბრება ერთ-ერთი ჩვეულებრივი სალონური საუბრებით კაცებზე. “არ ვიცი, არა”, – ეთიკის გამო ვპასუხობ პირად შეკითხვებს ორალურად, რადგან პირადზე მხოლოდ წერა მიყვარს. რომ მოეწერა ვეტყოდი, რომ პოლიგამი ვარ. ან არა, – “უნდა დაასწრო ღალატი სანამ ის გიღალატებს”, – ან რამე ასეთს, უფრო კომუნიკაბელურს.

ფრჩხილების გაკეთება ჩემთვის დიდ ნერვულ შეტევებთან ასოცირდება ქლიბისადმი ჩემი სენსიტიური გრძნობების გამო. არ ძალმიძს საკუთარ თავს ეს ტკივილი თავადვე მივაყენო, ამიტომ ვირჩევ მომსახურეობას, თან მაინცდამაინც ამ ქალს, ვისაც ცხოვრებაში არც ერთ ქმართან არ გაუმართლა, როგორც ვატყობ არც ამჟამინდელ საყვარელთან უმართლებს და იმდენად ბევრს მიყვება ამაზე, რომ მგონია მე მეხება. ეს მე ვიყავი მორიელი, ვისაც სხვადასხვა ზოდიაქოს ნიშანი უყვარდა. ან ეს მე ვარ თითქოს შვილი, რომელიც ავადმყოფ დედას უვლის. და, რომლის ძმაც საზღვარგარეთ გადაიხვეწა. მაინცდამაინც ამ ქალს, რადგან ჯადოსნური ქლიბის პატრონია. იმდენად დელიკატურად ქლიბავს ჩემს ძვლებს, რომ მალებში არ მღრღნის. “სად მუშაობ?” “იმპორტსა და ექსპორტზე მომუშავე კომპანიაში”, – ვუპასუხე.

და როცა თვეების მანძილზე ისტორიები მესამე წრეზე მომიყვა, დადგა დრო რომ მეკითხა: “რატომ შორდებოდით შენ და ის ქმრები?” – მეგონა მეტყოდა რომ ურთიერთობა რთული რამაა, კუდმოქნეულ ამბებს დამიცხობდა, მაგრამ ძალიან ლაკონურად მიპასუხა: “უშვილო ვარ”. ამის მოსმენაზე დამექლიბა ხერხემალი, მეშვიდე მალასთან ძვალი შევიწროვდა, – ქლიბმა თავისი ჯადოსნობა დაკარგა. მორგში როცა მივედი აბორტის ჩანასახები დამახვედრეს. ჩვენთვის აბორტის ჩანასახები სოკოებივით მრავლდება. გავიხსენე ეს ჯადოსნურ ქლიბიანი ქალი, ვაგინას გარეშე დაბადებული ბავშვი, რადიოში ტექნო ფმ დავიჭირე და ვიფიქრე: “ორგანოები უნდა გავყიდო!”