“ადამიანის თავისუფალი ნება სიმაღლიდან ვარდნას ჰგავს. შეგიძლია დრო გადაახვიო და არ ჩამოვარდე? არა. შეგიძლია დრო გაყინო და აღარ დავარდე? არა. ადამიანს მაქსიმუმ დავარდნის პოზიცია შეუძლია აარჩიოს.”
პელევინი
მე და თამარა შესვენებებზე მუშტაიდის ბაღში ვსადილობთ, სახლიდან წამოღებულ საკვებებს პიკნიკივით შევექცევით, ვკატაობთ კარუსელებზე და სამსახურებს განვიხილავთ. ერთხელ გაზონზე, ასფალტიდან 2 მეტრში ხეზე დაკიდული ქაღალდი შევატყვეთ. დაგვაინტერესა რა ეწერა წერილში და გაზონზე გადავედით. წერილში ეწერა, გაზონზე არ გადახვიდეთო.
თამარამ მოყვა თანამშრომელზე, ვისაც სჯერა რომ ბრინჯი არის დაჩიპული. მისმა მოძღვარმა ასე იქადაგა, მრევლს თეთრ ბრინჯზე შავი წერტილი აჩვენა. მართლა, არ ვიგონებ. მეთქი ბრინჯი საუზმეზე მივირთვი და რობოტული ცეკვა დავიწყე. თამარამ მოიფიქრა, რომ თანამშრომელს ჩემი ქცევა მოუყვეს. უფრო შევაშინოთ, – ჩემმა მეგობარმა რაც ბრინჯის ჭამა დაიწყო უცნაურად იქცევა, რაც არ უნდა იმას აკეთებსო.
ბევრი ვიცინეთ თუ ცოტა ვიცინეთ, სამსახურებისკენ დავიშალეთ. გავნაგრძეთ იმის კეთება, რაც არ მოგვწონს. ვფიქრობ, რა საჭიროა ჩიპი საკვებში თუ პირადობის მოწმობებში, როცა ისედაც მართულები ვართ. მე მაინც. არ მახსოვს ბოლოს როდის მქონდა თავისუფალი ნება: An ounce of freedom. ან ვინ ჭკვიანმა მოიფიქრა შუა გაზონზე წერილის დატოვება? რამე ფსიქოლოგიური ექსპერიმენტია: კანონი თუ ცნობისმოყვარეობა?!
Merz AnnA Blume 