დასასრულს

ჯ. ტაკამი:
ცარიელია ჩემი თვალები,
ვერ ვიყურები,
თუმცა იმათშიც აღწევს სხივები.
მე:
ერთი დიდი სანადირო თოფი მაქვს სათამაშო ტყვიებით და რამდენიმე გატეხილი ბოთლი.
კარგად ვარ.
ძირგავარდნილი ბათინკები და წყნეთი.
დიდი ბენგის პრაქტიკა.
ჯ. მორისონი:
თავისუფლების ის წამი,
როცა მზე პატიმარს
სახეზე უელავს
როგორც ხვრელიდან ამოწეულ
პატარა თხუნელას.
როდესაც ბავშვი პირველად წვალობს
თავისით გავლას,
თავისუფლების იმ წამზე ვამბობ.
მამალი:
ყიყლიყოო
მე:
შეხედე, გვირაბის ბოლოს როგორ ბნელა,
ინაღვლე.
შეხედე, გვირაბიდან გამოდის ხალხი და ჩემზე ამბობს:
ნახე, სინათლე.
მამალი:

,…,
ჯ. ტაკამი:
ფოთლები რბილია,
მაგარია ტოტები.
მაგარ ტოტებზე იზრდებიან
რბილი ფოთლები.
მე:
თარგმნაში მე, დორსი და ტაკამი შემოვედით თბილისში. გათენდა.
ჯ. ტაკამი:
და დღეს მე ისევ შემძულდა ხალხი,
შუა ზაფხულის კაშკაშა შუქზე.
ისე მკაფიოდ გარს მიბრიალებს.
ნუთუ ცხოვრობდე, ნიშნავს რომ გძულდეს.
დამაბრმავებლად კაშკაშა შუქზე
ეს სიძულვილი მასევდიანებს.