ხატავს ქალურ არქეტიპებს: მუზებს, გადაპრანჭულ გოგონებს, გათხოვილ ქალებს, ”სკანდალური ტიპაჟის დიდ მკერდიან ქალებს”, ”სექსუალურობის უკანასკნელ მომენტებში მყოფ მოხუცი ქალების პორტრეტებს” თუ ჩვეულებრივ წყვილებს.
ერთი ცხოვრება გაქვს და ისე უნდა იცხოვრო, როგორც ფიქრობ, თუ როგორიც უნდა იყოს კარგი ცხოვრებაო.
ვცილობ ვიყო ძველმოდური და ვიმოგზაურო ქალთა სამყაროშიო.
ამჯერად, ის ერთ-ერთი ძვირადგაყიდვადი მხატვარია. მასში გლამურული სიტუაციების ანეგდოტებად ქცევა მოსწონთ. ილუსტრაციებისთვის სლაიდშოუს იყენებს. თანამედროვე არტის გარდა მიმართავს როკოკოს, სიურეალიზმისა თუ ”ვოლტ დისნეის” პაროდიას.
იგი დაიბადა 1962 წელს კოლორადოს შტატში ფიზიკისა პროფესორისა და პიანინოს მასწავლებლის ოჯახში. ამჯერად ნიუ-იორკში ცხოვრობს.
ბავშვობაში უნდოდა დე კუნინგის გმირი და პოლოკის ტიპის არტისტი გამოსულიყო.
სამხატვრო სკოლაში კი ვაჟკაცური ნახატების შექმნას შეეშვა და ახლა ჰგონია, ერთადერთი კაცი ფემინისტია, ქალურ ღირსებებზე, ელეგანტურობაზე და სილამაზეზე რომ ზრუნავს.
”სექსიზმი გინდათ? თქვენ მიიღებთ მას,” – ამბობს ის და თავადაც აღიარებს, რომ მისი ნამუშევრები სექსისტურია, მაგრამ მათში საკუთარ თავსაც ამოიცნობს. თავს არც კაცად ვგრძნობ და არც ქალადო, სექსიზმი კი ამგვარი ჟურნალების დიდი რაოდენობით კითხვისგან მოდისო.
მისი ჰობია გარემოს ცდუნებებს, ”ფლეიბოის”, ”კოსმოპოლიტენის” და სხვა მოდური ჟურნალების ფოტოებს პაროდიები გაუკეთოს.
ხატავს ქალურ არქეტიპებს: მუზებს, გადაპრანჭულ გოგონებს, გათხოვილ ქალებს, ”სკანდალური ტიპაჟის დიდ მკერდიან ქალებს”, ”სექსუალურობის უკანასკნელ მომენტებში მყოფ მოხუცი ქალების პორტრეტებს” თუ ჩვეულებრივ წყვილებს.
მშვენიერი პაროდიებია. გამეღიმა 🙂