ჯვაროსნები

და აი,იერუსალიმს მივუახლოვდით. ჩვენ რაინდები ვართ დასავლეთიდან მოსულნი. მუხლებამდე სისხლში ვიდექით. მათი სისხლიც მდინარესავით მოედინებოდა ტაძრებშში.
მერე იტყვიან, რომ რაც ქრისტე მოკლეს, მას მერე დღე არ გასულა, ვინმე რომ არ მოეკლათ მისი სახელით. ამის გამო იტყვიან, რომ ქრისტე დამნაშავეა და ხელახლა მოკლავენ. და ყვეალაფერი სპირალის პრინციპით განვითარდება. და ჩვენ არ გვეცოდინება, როგორ განვაახლოთ.
მერე იტყვიან, რომ ომი ჰიგიენაა, ან რომ ის მშვენიერი გასართობი იქნებოდა, ადამიანები ერთმანეთს რომ არ ხოცავდნენ.
წარმოიდგინე, ჯვრით აღმართული ლაშქარი რომ ხმალს ამოიღებს. იღებს სიმდიდრეს და ქალაქებს ის ეუფლება. ათი ათასი კაცი კვდება ამ ღამეს. ხვალ უფრო მეტი. დაეცა აღმოსავლეთი. დაეცა დასავლეთი.
ვტკბებოდით სანახაობით. ვამაყობდით იმათი დაჭერით, ვინც დიდხანს არ თმობდა ანტიოქიას. გვახალისებდა მედგარი ბრძოლები და სასიკვდილოდ დაჭრილი ერი. და როცა თურქნი გაეპარნენ ჩვენი ხმლის ელვას, უფსკრულში მოხვდნენ. ჩვენ გაგვიხარდა. მათი ტკივილი მუსიკად ჩაგვესმა გაყინულ კანში.
და გავა დრო. ისტორიკოსი რომელიმე გამოჩნდება სარბიელზე და ჩვენზე იმსჯელებს მატეანეში. სიტყვებითაც როგორ გავს მემატიანე მემეტანიეს.
გავა დრო და მემატიანე სინანულს გამოთქვამს მხოლოდ იმ 300 ცხენზე, რომელმაც თურქებთან ერთად მოიტეხა კისერი უფსკრულის ძირას.
გავა დრო და ქრონიკა შეგვაფასებს სხვადასხვა წლებში. ისინი აღწერენ ჩვენს სისასტიკეს და მაინც არ დავუხრით თავს. არ მოვუბოდიშებთ. არც გვეტკინება.
გავა დრო და დავასკვნით: ”უპირატესობა აგრესიულობაშია”.

****
ინაწილებდნენ საქონელს. ჩვენ კი გვტკიოდა ყურება, როგორ თვლიდნენ ჩვენს მშობლებს და დედმამიშვილებს ბასრი ხანჯლებით. ჩვენ მათ ვიწვევდით. მათ ყველაზე წმინდა წავართვით. მათ მეგობრები დაგვისახიჩრეს. ბავშვები გაგვიუპატიურეს და თავი მოვიკალით.
დასავლეთი მოგვერია. სასაცილო ისიც იყო, რომ მათ პატარა ქვეყნებიც ელაქუცებოდნენ. აი, აღმაშენებლის ლაშქრიდანაც ერია ზოგი. არ ვუხრიდით თავს ამ ლაშქრობებს. დაგვახრევინეს.
”შეგონებათა წიგნში” წერია: უპირატესობა აქვთ მძვინვარებასა და თავდადებაში, როგორც ცხოველებს ძალასა და აგრესიულობაში. როგორ იყენებ, სხვა საკითხია.
მოედინებოდა ჩვენი სისხლი ტაძრის იატაკზე. მათ სისხლში ვიბრძოდით გამალებით. გვინდოდა გმირობა ბრძოლის ველზე. გმირი კი სხვა აღმოჩნდა. და აი, იერუსალიმს მოუახლოვდნენ.