ფოტო, რომელიც ვერ გადავიღე,
აუზში მოხდა.
წყალი იმდენად აივსო ქაფით,
დაფარა ტანი.
და ანარეკლი საკუთარი სხეულის
გაქრა.
ჭია, რომელსაც გზა აერია,
მიბობღავდა სადღაც ქვებისკენ.
თავზე დაგვნათოდა ჭაღი
და კედლები ირეკლავდნენ მას.
ვირწეოდი ქაფებში და მშიოდა ხე.
აი, ის, სახურავიდან
ცემენტის ფოთლებით,
და ვგვი
თითებით ქაფებს ჩემს ირგვლივ.
თქვენ გადაყრილ ბოთლებში აგდიხართ
და გწრუპავენ ჭიანჭველები.
ჩვენ ხომ მხოლოდ სისხლისგან შევდგებით.
და ფოთლები გვაფარია სახლზე.
კენჭად ვიქცევით თქვენს კუჭი, –
ასე განიცდიდა მუჰამედი,
როცა მე ვკითხულობდი ყურანს.
მომენტი, რომელიც არ დაჭერილა
ქაღალდზე, მოხდა მაისში
და ივნისში გავიმეორეთ.
წარმოიდგინე.